Ο πύργος της χαράς μας !! ΤΌ....ασανσέρ

Είναι σχεδόν δυο μήνες που στη ζωή μου μπήκε αυτό το υπέροχο ντουέτο,δυο άνθρωποι ζεστοί που μέσω ραδιοφώνου χαρίζουν χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα χαμόγελα, χαρά, και διασκέδαση..
Οι πληροφορίες μου έλεγαν ότι ζουν σε ένα πύργο χωρίς υπηκόους, υπηρέτες, χλιδή, και άλλα τέτοια συναφή κάπου στο κέντρο,οι δε πόρτες του ανοιχτές για εκλεκτούς κοινούς θνητούς απ ότι μάθαινα..

Υπάρχει ένα δωμάτιο εκεί στον πύργο σαν στα παραμύθια, το κλειδί πάντα στην πόρτα για όποιον θέλει να το διαβεί..
Μέσα σε αυτό το δωμάτιο αιωρούνται γλυκές νοσταλγικές νότες,ευγένεια,χιούμορ χαρά,απέραντη φιλοξενία,μαγεία,δεν τα βλέπεις, απλά τα αισθάνεσαι και δεν είναι καν απαραίτητο να είσαι εκεί...
Είχα την περιέργεια να δω από κοντά αυτό το υπέροχο δωμάτιο,έτσι μου πρότειναν αν ήθελα να παραβρεθώ στην εκπομπή του κοινού φίλου μας BEAR,χωρίς να χάσω ευκαιρία δέχθηκα...
Το λατρεμένο μου αρκουδι ήρθε με πήρε με την αμαξάρα του, και ρίχνοντας τρελό γέλιο με την κοπέλα στο GPS, αφού της ψάλαμε όσα δεν έχει ξανακούσει φτάσαμε στον προορισμό μας..
Μπαίνοντας στον πύργο ,αυτό που μου έκανε πρώτη εντύπωση ήταν το ασανσέρ, ένα υπέροχο αρχιτεκτονικό δημιούργημα,ευάερο,ευήλιο,ευσέξιο,(ε ναι) τρισδιάστατο αχανές...
Να σκεφτείς ότι ο περιβόητος Τσίλερ θα έσκαγε από το κακό του που δεν ήταν ο δημιουργός αυτού του καταπληκτικού έργου.
Πες μου ότι δεν ξέρεις τον Τσίλερ; ναι, είναι αυτός που έχει φτιάξει το δημαρχείο Σύρου, το οποίο είναι μικρογραφία της βουλής των 300 χαραμοφάηδων,αυτός λοιπόν θα έσκαγε για αυτό το καταπληκτικό έργο..
Απορώ πως οι καθηγητές πανεπιστήμιου δεν στέλνουν τους φοιτητές της αρχιτεκτονικής να δουν από κοντά και να αντιγράψουν αυτό το έργο, (μη βάζω ιδέες τώρα, δεν θα έχουν ησυχία οι ένοικοι του πύργου)..

Αφού ξεπέρασα το σοκ της έκπληξης,σφαίρα μας ανέβασε το δημιούργημα στο ρετιρέ του πύργου..
Η πόρτα άνοιξε, και εκεί τα λόγια περιττεύουν, Παύλος με την αισθησιακή φωνή,Μπλου με την εξαιρετική ευγένεια,Ζουζουνα γλυκύτατη,έγιναν οι συστάσεις,κάτι τυπικό γιατί προϋπήρχε η αίσθηση γνωριμίας χρόνων.
Μέσα σε καφεδάκια ,κουβεντούλα ρακόμελα,διάφορα άλλα ποτά και κεράσματα η παρέα μεγάλωσε,Αντιγόνη μας η θεά, Μαλεράκος,Κατ η αδελφή του Παύλου,ο σύζυγος της,η φίλη της Κατ και η ψυχολόγος, μια υπέροχη παρέα έδεσε σαν το καλύτερο γλυκό..

Η φιλοξενία των παιδιών στον πύργο καταπληκτική, πέρασα ένα ευχάριστα όμορφο βράδυ..
Γνώρισα νέους ευγενικούς ανθρώπους όπως τη Ζουζούνα την Κατερίνα ,τον Αναστάση,τη Νάσια την Έφη...
Χάρηκα που ξανά είδα την Αντιγόνη μας τον BEAR και το μαλεράκο,για τους οικοδεσπότες τι να πω; όσοι τους γνωρίζετε ξέρετε ότι τα λόγια είναι περιττά, Παύλο μου BLUEPRINTS είστε......... ατελείωτα θεϊκά lol!!



Ίσως είμαι ευκολόπιστη και ενθουσιώδης,εχω φάει αρκετές κατραπακιές από γνωριμίες φίλων στο περιβάλλον που ζω,το να είσαι αυθόρμητος, ειλικρινής και ο εαυτός σου δεν είναι πάντα το καλύτερο....
Δεν αλλάζω, δεν μετανιώνω για τίποτα, μαζεύω τα κομμάτια μου και συνεχίζω όπως εχω μάθει,τέτοιους ανθρώπους θέλω να εχω στη ζωή μου έστω και διαδικτυακά,η εποχη μας δύσκολη, με την μαύρη καθημερινότητα να μας ρίχνει σε μελαγχολίες,μια φλόγα επικοινωνιακής χαράς, με όμορφα μουσικά ακούσματα είναι βάλσαμο να γεμίζει τα μουντά βράδια μας...
Ευχαριστώ όλο το γλυκό μου παρεάκι που κάθε βράδυ με συντροφεύει, και δεν είναι μικρο,θέλω και εύχομαι να γνωρίσω και εσάς...




Ακούμε: Kamelot - The Haunting

Πρωτάθλημα σικέ...Άντε γεια!!

Το πρωτάθλημα σήμερα τελειώνει...
Ανάμεσα στις ομάδες που διακρίθηκαν,ΕΚΜΕΤΆΛΛΕΥΣΗ,ΑΝΘΡΩΠΙΑ,ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ, ΧΑΡΑ,ΕΛΠΙΔΑ ΦΙΛΟΤΙΜΟ,ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ,ΟΝΕΙΡΑ,στον τελικό έφτασαν οι ομάδες ΕΚΜΕΤΆΛΛΕΥΣΗ - ΑΝΘΡΩΠΙΑ... Μεγάλη η παράγκα,πολλά τα λεφτά..
Αυτό τον αγώνα δεν θα τον παρακολουθήσω εχω τις υπόνοιες ότι είναι στημένος..
Στο στάδιο ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται,τα Ματ έχουν πάρει θέση, προβλέπετε να είναι ένα δυνατό ντέρμπι..
Οι προπονητές δίνουν τις τελευταίες οδηγίες 4-4-2 "δυνατά δεν αφήνουμε τον παίχτη να γυρίσει, με μια η μπάλα"!!
Οι αρχηγοί των ομάδων στην σέντρα,και το ματς αρχίζει...κάπου εδώ κλείνω τον δέκτη δεν θέλω να ακούσω την αναμετάδοση,κάτι μου λέει ότι θα συγχυστώ, θα βρίσω..



Η ώρα περνάει αγνοώντας το αποτέλεσμα, έκτακτα δελτία αναφέρουν ότι στο συγκεκριμένο ντέρμπι γίνονται επεισόδια,πλακώνονται φίλαθλοι των δυο ομάδων,τα Ματ σε θεση μάχης,τα λάινσμαν με το διαιτητή,σαστισμένοι θέλουν να διακόψουν τον αγώνα,ο κόσμος να φωνάζει"πουλημένοι πουλημένοι"....
Στον αγωνιστικό χώρο τα μπουκάλια του νερού και τα διάφορα αντικείμενα πέφτουν βροχή, λίγο πριν το τέλος σκάει μύτη το δεύτερο πέναλτι υπέρ της ομάδας ΕΚΜΕΤΆΛΛΕΥΣΗ,με κομμένη την ανάσα παρακολουθούν τον εκτελεστή της φάσης...
Και ωωωωωωω γκοοοοοοοοοολ φωνάζουν οι οπαδοί της ομάδος,τα συνθήματα με μια φωνή,"πω πω πω πω πω πω τι τ@@@@@@@ ήταν αυτό"!! και "έτσι γ@@@@@ αυτοί που σας τα παίρνουν"!!(μη δαγκώνεσαι μάνα μου, σε γήπεδο ηρθες τι περίμενες να ακούσεις τους χαιρετισμούς; αργούν ακόμα)
Το σκορ έληξε με 3-1 υπέρ της ΕΚΜΕΤΆΛΛΕΥΣΗΣ εκ τον οποίων τα δυο "ήταν" πέναλτι!! τυχαίο;; δεν νομιζω....
Τα γκολ από τον ΠΑΡΤΑΚΙΑ στο 21
Τον ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟ στο 47
Τον ΕΓΩΙΣΤΗ στο 87
Από την ομάδα της ΑΝΘΡΩΠΙΆΣ ο ΚΑΛΟΚΑΓΑΘΟΣ με παρατσούκλι "μαλάκας"στο 33..
Διαιτητής ο ΔΩΣΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ με λάινσμαν τους, ΒΡΙΣΕ,και ΧΩΣΕ...
Ρούφα το αβγό σου τώρα φίλαθλε της αντίθετης ομάδας,πέρνα όπως περνάς γιατί αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα.....και η ζωή συνεχίζετε..

ΥΓ Αναμένουμε με χαρά το νέο μέλος στην οικογένεια, θα είναι τσεκαρισμένο "παίχτρια", και φίλαθλος της ΑΝΘΡΩΠΙΆΣ κατά πρώτης, και ΑΕΚ κατά δεύτερο..ναι της εχω πάρει διαρκείας από τώρα και για στις δυο ομάδες...
Τις ομάδες μου δεν τις αλλάζω για καμιά κουφάλα

Ακούμε:Pour Some Sugar On Me Def Leppard

Γιατί τα μάτια σου εγώ έχω φιλήσει....

Σήμερα γιορτάζει,ο φύλακας άγγελος μου..
Τώρα πια η θύμησή του δεν με πονάει,ο χρόνος έβαλε το χέρι του, και απλά την γλύκανε,την γιάτρεψε..
Είμαι (περήφανη) που έχω κάποιον δίπλα στον "μεγάλο" να μας εκπροσωπεί ,να μας προσέχει, να μας δίνει δύναμη,είμαι σίγουρη ότι κάνει τα καλύτερα για μας.
Βλέποντάς μας, θα γελάει ,θα κοροϊδεύει,έτσι ήταν πάντα, και έτσι θα μείνει μέσα μου,το χαμογελαστό παιδί με τα χέρια ανοιχτά σε αγκαλιά...
Ο άγγελός μου ο προστάτης μας...

Μίλα σιγά, ο άγγελός μου κοιμάται, έχει τόσα να κάνει, και τον έχω τόση ανάγκη ειδικά σήμερα, τώρα...
Έχει απλώσει τα τεράστια λευκά φτερά του πάνω μας,μας προστατεύει,δεν θα μας αφήσει, δεν θα με αφήσει,δεν μπορεί,του έχω εμπιστοσύνη...
Πάνε χρόνια που έφυγες ...
Σ'αγαπω άγγελε μου, μου λείπεις...


θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα συναντηθούμε στην επόμενη ζωή


Μερικοί άνθρωποι χωρίς καν να σε ξερουν σου δείχνουν την ανθρωπιά, αγάπη τους με ένα απλό καλό λόγο,ένα βλέμμα,ένα χαμόγελο..ξέρω, είμαι παραπονιάρα και κάτι τέτοια ασήμαντα με ανεβάζουν, αλλά παράλληλα με ρίχνουν..
Άλλοι πάλι έχουν το χάρισμα να σε κάνουν κουρέλι με μια μόνο λέξη,θέλει να έχεις μεγάλο ταλέντο για να το καταφέρεις αυτό,δεν το έχω και δεν θα ήθελα να το έχω, θέλω να μείνω αυτή που είμαι ,όπως είμαι,αλλά ρε πούστη μου πονάει..

Οι χειμωνιάτικες βραδιές είναι υπέροχες,υπάρχει εκεί έξω ένα πολύ καλό παρεάκι 10-15 ατόμων,χθες κάναμε το καλύτερο πάρτυ σε ανθρώπους που δεν είναι κοντά μας,και αυτό χάρη σε δυο υπέροχα πλάσματα που μας ενώνουν διαδικτυακά...
Σας ευχαριστώ αγαπημένοι μου, να έχετε δύναμη και αγάπη να δίνετε αυτό που όλοι έχουμε ανάγκη....Να μοιράζετε χαμόγελα..

Αυτό το ποστ είναι αναδημοσιευμένο με μερικές πρόσθετες παραγράφους,δεν έχει αλλάξει κάτι από πέρυσι τέτοιο καιρό,δεν ήρθε κοντά μας ο άγγελος,και η ψυχολογία παραμένει στα ίδια με μερικά σκαμπανεβάσματα επίπεδα...
Ίσως ο ερχομός του νέου μέλους σε λίγους μήνες να με κάνει να βλέπω διαφορετικά τους ανθρώπους, και τα πάντα γύρω μου ....

Το τραγούδι ερωτικό για πολλούς, αλλά εμένα αυτός ειδικά ο στίχος μου τον θυμίζει,αυτά τα μάτια τα φίλησα για στερνό αντίο..
Εξαιρετικά αφιερωμένο στον άγγελό μου, το όνομα του Θανάσης...

""Δεν πειράζει, δεν πειράζει αν δε θες να μου μιλάς
αν κρυφά μόνο κοιτάζεις κι όλο μούτρα μου κρατάς.
Μη σε νοιάζει, μη σε νοιάζει δε θα σπάσει το σχοινί
σαν παιχνίδι να μας μοιάζει δίχως τέλος και αρχή..
Γιατί τα μάτια σου εγώ έχω φιλήσει στην αγκαλιά σου
η καρδιά μου έχει σβήσει""

Ακούμε:"Δεν πειράζει - Γιατί τα μάτια σου εγώ έχω φιλήσει": ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΣ

Κλείνοντας τα μάτια...

Ποτέ δεν μου άρεσε ο χειμώνας ότι και να μου λέτε,μελαγχολικός καιρός,μελαγχολική και η δική μου διάθεση,κάτι τέτοιες ώρες παίρνω τη μότο μου και όπου με βγάλει.
Βουνά, θάλασσες, έτσι κατέληξα σε μια παραλία του νησιού,έρημη τώρα, με τις ομπρέλες να στέκονται εκεί παραπονεμένες μόνες,τίποτα δεν θυμίζει την ζωντάνια των περασμένων μηνών...

Καθισμένη σε ένα βράχο κλείνω τα μάτια και στο μυαλό μου έρχοντε όμορφες καλοκαιρινές εικόνες..Παρατηρώ τη φουρτουνιασμένη θάλασσα,θα θελα να ήμουν ένα άψυχο κομμάτι έρμαιο στην δύναμη της, ταλαντεύοντας με αριστερά δεξιά να με πάει κάπου μακριά....εκεί στο φάρο μου.

Κάπου πάρα πέρα ένα αδέσποτο σκυλί με βλέπει και καταλαβαίνοντας την αγάπη μου τρέχει κοντά μου.
Πάντα στην μηχανή κάτω από τη σέλα υπάρχουν κονσέρβες για τέτοιες περιπτώσεις, γάτας βέβαια αλλά δεν νομίζω να ενόχλησε τον μικρό μας φίλο...
Ρούφηξε σε δευτερόλεπτα την τροφή και μετά ήρθε όλο χαρά να μου πει το ευχαριστώ του, γλείφοντας μου το χέρι...
Γιαυτό αγαπώ τα ζώα περισσότερο μπορώ να πω από εμάς τα δίποδα,με μια ματιά τους σου δείχνουν την ευγνωμοσύνη ,και να είσαι σίγουρος και ας μην το ξαναταίσεις ποτέ δεν θα ξεχάσει την μυρωδιά σου.
Αντίθετα με μας,από τα δαγκώματα που εχω δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια από ευεργετηθέντα δίποδα δεν θα είχα το ένα χέρι,όμως αυτά τα δαγκώματα δεν φαίνονται ...
Η ώρα πέρασε και με βαριά καρδιά σκεπτόμενη το νέο φίλο πήρα το δρόμο του γυρισμού...













κλείνω τα μάτια και ακούω: Aerosmith - I Don't Wanna Miss A Thing

Μοιραίο λάθος......

Ξημέρωμα Τρίτης στην πρωτεύουσα, τον ύπνο μου διακόπτει το ουρλιαχτό ενός ασθενοφόρου που τρέχει στην Γ. Λαμπράκη...τι να έγινε άραγε;;
Τέτοιοι ήχοι σπάνια αναστατώνουν την ηρεμία του νησιού μας.
Το μυαλό κάνει ανασκαφές σε θύμησες παλιές αλλά όχι ξεχασμένες..
Ήταν 22 ετών, μόλις είχε απολυθεί, Μαυροσκούφης στην Αυλώνα,προστάτης πολύτεκνης
οικογένειας..
Μια δουλειά που μόλις είχε πιάσει,μια μηχανή που μόλις είχε αγοράσει, και όνειρα πολλά με το κορίτσι, να ανοίξουν το δικό τους σπιτικό...
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου βραδάκι, μια βόλτα με την καινούργια μηχανή ήταν ότι ήθελε, όχι ότι έπρεπε..
Ένα καταραμένο τηλ διακόπτει τον ύπνο για να μου ανακοινωθεί στο νησί από το κορίτσι του, "είχαμε πάρει μηχανή",και........."πέσαμε"..."ο αδελφός σου πέθανε"....
Κάπου στην Πειραιώς- Σαλαμίνιος, έκανε το μοιραίο λάθος να εμπιστευτεί τη ζωή του στα χέρια της άπειρης Κουκλάρας όπως την έλεγε καμαρώνοντας από αγάπη,το γκάζι και το φρένο συνωμότησαν με την απειρία της μικρής και του λεωφορείου που πέρναγε αντίθετα εκείνη την ώρα .....


Ένα βράδυ που νόμιζες ότι κράτησε χρόνια,θλίψη,πόνος,σαστιμάρα,οι δείκτες του ρολογιού να παίζουν το δικό τους παιχνίδι
Την επόμενη, ο Πατέρας ταξιδεύοντας από το νησί μην ξέροντας τι θα συναντήσει στην πρωτεύουσα, του ανακοινώθηκε από το αστυνομικό τμήμα, "κυριε Μ..... ο γιος σου ήταν επιβάτης"
Η ζωή άλλαξε για όλους,εκείνο το μοιραίο βράδυ,και πήρε πολλή μαζί εκτός από τα νιάτα των 22 χρόνων..
Η κληρονομιά εξ αδιαίρετου στα 6 η άθικτη μηχανή,και ένα εισιτήριο στον μικρότερο κατά ένα χρόνο αδελφό, να υπηρετήσει και αυτός προστάτης πολύτεκνης οικογένειας...



Στο Σήμερα...τι να έγινε άραγε; ποια μάννα κλαίει....
Εύχομαι να ήταν οι σειρήνες ενός ασθενοφόρου που έτρεχαν ουρλιάζοντας να φέρουν ένα παιδί στον κόσμο..
Η ζωή συνεχίζετε με όλες τις αντιξοότητες,γινόμαστε ποιο δυνατοί να αντιμετωπίσουμε τα πάντα, αγάπη,πόνος,χαρά, λύπη,απογοητεύσεις,έρωτες δάκρυα, είναι η ζωή μας και προχωράμε μπροστά...
Το σίγουρο είναι "ότι δώσεις θα πάρεις"....
Συγχωρέστε μου το ψυχοπλάκωμα μα είχα ανάγκη να το πω... αυτό..... και άλλα πολλά..


Κλείνεις τα μάτια
να περάσει λίγο ο χρόνος
του φεγγαριού το χρώμα
πως θα δεις;

Πάρε ανάσα βαθιά
και μη γυρνάς τη πλάτη
κανε μια ευχή
για να γλυκάνει το όνειρο

Ξέρεις η αλήθεια μιλά,
και στο σκοτάδι
φως θα δεις

Στον παράδεισο είναι πάντα μέρα,
και τα δάκρυα πίσω δεν γυρνούν

Μην ακολουθείς κάτι
που δεν μπορείς να αγγίξεις
Γιατί η αγάπη δεν χωρά
σε μια λέξη...

Δ Μαλούσης

Ακούμε:Led Zeppelin - Stairway to Heaven

Αίολος - Ποσειδώνας 9 -10 !!

Τώρα να τα βάλω με τους θεούς;;
Λύσσαξε ο καιρός, ο Αίολος με τον Ποσειδώνα τα έχουν κάνει πλακάκια, ο ένας έχει ρίξει ότι είχε σε αερικό ,ο δε άλλος θα μας πνίξει από το πολύ τάραγμα στη θάλασσα, με αποτέλεσμα ένα 9ακι τοπικά 10 το έχουμε μες το νερό....
Πολλά τα μποφόρ μάνα μου,ένα από τα "κατα" του να ζεις σε νησί αποκομμένος από όλους..δεμένα τα πλοία στα λιμάνια,εκτός του Νάξος που επέστρεφε από άλλα νησιά με 20 άτομα έμαθα...Σαν κοτόπουλα βγήκαν από το καράβι στον Πειραιά,ούτε πεθερά, ούτε γράμμα δεν θα ξαναστείλουν με τετοιο καιρό οι άμοιροι..


Το καλό της υπόθεσης είναι ότι λόγο καιρού δεν τόλμησε το ραμολί να επισκεφτεί το νησί, έτσι γλίτωσε τα σχολιανά του που σίγουρα θα άκουγε!
Πως πέρασες;
Μια νέα εποχη φαίνεται να αρχίζει,η διασκέδαση σε κλαπ μπουζούκια και άλλα παρόμοια μαγαζιά αρχιζει να μοιάζει όνειρο άπιαστο....τόσες οι οικογενειακές υποχρεώσεις,τα χαράτσια, οι λογαριασμοί που τρέχουν σκυταλοδρομία που να αφήσουν χώρο για εξόδους...
Οι σπιτικές συνευρέσεις άρχισαν να παίρνουν άλλο νόημα,λίγα και καλά, ρεφενέ ο ένας το ποτό, ο άλλος το μεζεδάκι δεν χρειάζονται πολλά για να έρθουν οι αγαπημένοι φίλοι,συγγενείς, κοντά, τσουγκρίζοντας ένα ποτηράκι ακούγοντας καλή μουσική...


Κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες των γιορτών,η τηλεόραση απλά διακοσμητικό στοιχείο πια σε ένα σπίτι,πόσο μάλλον στο δικό μας, που μόνο τα αθλητικά γεγονότα την βάζουν στο ον.. Όσο σκέφτομαι πόσα λεφτά εχω δώσει για τις 3 LCD με πιάνει ρίγος,ήμουν βλέπεις πρώτη στην νέα τεχνολογία, και πάντα την χρυσοπλήρωνα μη χάσω η ρουφιάνα...
Τέλος των γιορτών λοιπόν, από αύριο θα κανουμε τους απολογισμούς του πόσο ξεφύγαμε λόγο των ημερών, με κραιπάλες φαγιού και ποτού, στο κάτω κάτω μόνο αυτό μας έμεινε...
Άντε βρε κουτά και του χρόνου!!

Ακούμε: Dio - Rainbow In The Dark