Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Σκέψεις,αναπολήσεις,ξεκαθάρισμα.....



Υπάρχει ένας άλλος κόσμος μέσα μου
Αυτό δεν μπορείτε ποτέ να δείτε,
Υπάρχουν μυστικά σε αυτή τη ζωή ότι δεν μπορώ να κρύψω.
Λοιπόν, κάπου σε αυτό το σκοτάδι,
υπάρχει ένα φως που δεν μπορώ να βρω
Ίσως είναι πολύ μακριά,
Ίσως είμαι λίγο τυφλός
Ίσως είμαι απλά τυφλή,

 

Όταν σταμάτησα να "τρέχω".. συνάντησα την Υπομονή... κι αυτή, μου γνώρισε την Δύναμη... να γυρίζω την πλάτη μου, σε ότι ΔΕΝ "έτρεχε" προς εμένα...!!!

 
... Όταν  ενδιαφέρεσαι, δεν γυρνάς το κεφάλι...
...Όταν νοιάζεσαι, δεν γυρνάς την πλάτη, 
...Όταν θελεις, δεν ζητάς χρόνο... 
...Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει η επόμενη μέρα... Και τότε μην ζητήσεις κάτι παραπάνω...
Αυτό θα πει "χαμενη ευκαιρία"

Σε απάντηση όσων με στοίχειωσαν στα όσα χρόνια ζωής μου, και  ειπώθηκαν στις 27 Ιανουαρίου κάπου εκεί έξω ......





Το 2013 ας μάθουμε.............13  απλά πράγματα


...Να απλώνεις το χέρι σε όποιον το χρειάζεται..
...Να μην δαγκώνεις το χέρι που σου προτάθηκε..
...Nα μην παίζεις με τις ψυχές των άλλων..
...Να μπαίνεις λίγο και στο "πετσί" του άλλου..
...Να μην επιβάλεις να αλλαξεις τον άλλο, όταν  εσύ δεν το κάνεις σ' εσένα...
...Nα λες και να τα εννοείς..
...Nα μπορείς να κλαίς αληθινά..
...Να λες «συγνώμη» και να χτίζεις γέφυρες..
...Nα μπορείς να λες «σ΄αγαπάω» και να το πιστεύεις..
...Nα λες «δεν γουστάρω» αν έτσι είναι..
...Nα  λες ευχαριστώ εκεί που πρέπει...
...Nα μην χρησιμοποιείς ανθρώπους....
...Nα κρατάς την ψυχή σου καθαρή και να μην την ξεπουλάς...!!!




ΥΓ  Να προσέχουμε με ποιον μοιραζόμαστε τις αγωνίες μας, και σε ποιον λέμε τα προβλήματα μας...Όποιος μας χαμογελάει δεν πάει να πει ότι είναι και φίλος μας...

Ακούμε:  3 Doors Down When Im Gone

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Τα θλιμμένα μάτια του νέου!!






 Τον συνάντησα στην πλαζ, δεν φορούσε τιρκουαζ ,δεν φορούσε τίποτα..
Παρ όλη τη γύμνια του,την όμορφη νεανική κορμοστασιά, με τους υπέροχους κοιλιακούς και τετρακέφαλους, το βλέμμα μου  καρφώθηκε  σε δυο υπέροχα  μελαγχολικά μελιά μάτια!!
Μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήταν ο νέος χρόνος, που σε λίγες μέρες θα έπαιρνε σκυτάλη από τον άχαρο για όλους μας, γέρο,και γεμάτο κακίες χρόνο..
Είπαμε πάρα πολλά για διάφορα,το βλέμμα του συνεχώς ήταν  καρφωμένο στην θάλασσα,ενώ το δικό μου στα ματια του! 
Δεν άντεξα όση ώρα μιλούσαμε  να μην τον ρωτήσω..
Γιατί τα  υπέροχα μάτια σου  είναι τόσο μελαγχολικά; τόσο θλιμμένα; σε λίγες μέρες όλων των ανθρώπων τα χείλη θα μιλούσαν για τον ερχομό σου ,χαρούμενα παιδιά θα τραγουδούσαν κάλαντα,θα γίνονταν μεγάλα πάρτι,διαφόρων ειδών βεγγαλικά θα φώτιζαν τον ουρανό καλωσορίζοντας σε, εσύ, γιατί είσαι ετσι θλιμμένος;

Ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος με τον προκάτοχο μου, μου είπε, έφερε πολλά κακά σε όλο τον πλανήτη,βλέπω παντού γύρο μου πείνα,πολέμους, δυστυχία,φτώχεια,χιλιάδες αθώα παιδιά πεθαίνουν,δεν μπορώ να κάνω κάτι, και πολύ φοβάμαι ότι αυτό που βλέπω, όχι απλά θα συνεχιστεί μα θα χειροτερέψει!
Καθώς μου έλεγε όλα αυτά τα υπέροχα μελιά του μάτια υγράνθηκαν τόσο πολύ που ξεχείλισαν, τα  δάκρυα κύλισαν  στα μάγουλά του.
Δεν φταις ούτε εσύ, ούτε ο προκάτοχός σου  για τη δυστυχία του κόσμου όμορφε νεαρέ μου, εσύ απλά θα σηκώσεις το βάρος όλων των κακών που εμείς οι άνθρωποι δημιουργήσαμε,αυτό του είπα και μην μπορώντας  να βλεπω αυτά τα  μάτια να δακρύζουν,τον φίλησα στα μάτια με τόση λαχτάρα σαν να ήθελα να πάρω όλη τη θλίψη και μελαγχολια που είχαν μέσα τους,...
Χαμογέλασε ανακουφισμένος, μου ευχήθηκε υγεία και έφυγε,ενώ ο ήλιος έκανε ξαφνικά την εμφάνισή του στην έρημη συννεφιασμένη πριν λίγο παραλία, και ήταν τόσο ζεστός που όμοιο του θα συναντούσες μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες...



 Μπορεί το 12 να μας πήγε χάλια λόγο  μνημονιακών μέτρων,μπορεί τα καλοριφέρ να στολίστηκαν αντί να ανάψουν , μα όταν υπάρχει ζεστή καρδιά  όλα παλεύονται, ο ερχομός του πιο γλυκού πλάσματος στον κόσμο,έφερε μαζί του τη ζεστασιά για απόθεμα όλων των χρόνων που θα ακολουθήσουν....


Καλές γιορτές σε όλους,μια  αγκαλιά, ένα ζεστό χαμόγελο θα ζεστάνει και την πιο παγωμένη καρδιά και αυτών που μας πίκραναν...
Χρόνια πολλά!!!!






Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Σιωπές.......





H σιωπή δεν σημαίνει πάντα ναι...
Κάποιες φορές σημαίνει.. κουράστηκα να εξηγώ σε ανθρώπους που δεν τους νοιάζει να καταλάβουν.....!!


 Να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο που μπορεί να δει 3 πράγματα σε σένα.
Τη ΘΛΙΨΗ πίσω από το χαμόγελο σου,
την ΑΓΑΠΗ πίσω από το θυμό σου,
το ΝΟΗΜΑ πίσω από τη σιωπή σου!!




Ακούμε: Black Sabbath - Heaven and Hell



Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Άχολη ναι, άκαρδη....το παλεύω


Έχουν περάσει 2 χρονια από τότε,κάτι μου έβγαλαν πάρα πάνω ,η ίσως κάτι και να μου φύτεψαν τότε,η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι η ίδια,όσο και να θέλω δεν μπορώ να κάνω τον κλόουν, το προσπαθω μα δεν μου βγαίνει.

Νομίζω,τι νομιζω το βλεπω, δεν είμαι μόνο εγώ ετσι,που θα πάει αυτό; το ένα πόδι καβάλα στα κάγκελα της ταράτσας,ο ένας να κάνει τον καραγκιόζη στον άλλο, μα δεν, δεν βγαίνει τίποτα το γέλιο με δόντια..
 Έρχονται γιορτές,και! αλλάζει κάτι,χειρότερα για όλους που δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις τρέχουσες υποχρεώσεις..
Ο γιατρός όλο και αναβάλετε,το καλοριφέρ ακομα δεν άναψε,ο φαρμακοποιός δεν κάνει πίστωση,και όλα τα πάρα πάνω δεν συμβαίνουν σ'εμένα αλλά σε όλους μας....

 Σήμερα του Αγιου Νικολάου,ο Νίκος έμεινε με τις τηλεφωνικές ευχές μας,"αύριο" η Αννα, ο Σπύρος μια από τα ίδια ,μετά έχει σειρά Ο Λευτέρης,και ,και, και... ουφφφφφφφ στο Διάολο με τους μαλάκες,και το πως μας κατάντησαν..
Διαβάζω τα παλιά μου, ξεχνιέμαι,εκπλήσσομαι και αναρωτιέμαι, εγώ είμαι!!
Σας εχω λίγο γέλιο σε κονσέρβα,ετσι θα το σερβίρουμε τώρα, εε κάτι είναι και αυτό,από το τίποτα!!!
Περάσαν 2 χρονια και εγώ τότε,  αν και ταλαιπωρημένη βλέπω με μεγάλη χαρά  ότι είχα πολύ φάση,τώρα;......... τώρα, φασκελοκουκούλοστα!!!



Γιατρός - Θα έρθεις την Πέμπτη το πρωί, τυπικά θα είναι σαν να έχεις κάνει εισαγωγή,θα κάνεις μερικές εξετάσεις ακόμα,όπως καρδιογράφημα,ομάδα αίματος, ακτίνα θώρακος και κοιλιάς,και το απογευματάκι κατά τις 7 θα μπεις..
Πέμπτη βράδυ εισαγωγή!! αχ γιατρέ μου δεν γινετε να έρθω Παρασκευή πρωί; εχω σοβαρή δουλειά Πέμπτη βράδυ, (θα δεις πάρα κάτω τι δουλειά είχα)..

Γιατρός - όχι πρέπει να έρθεις Πέμπτη, γιατί Παρασκευή πρωί θα χειρουργηθείς.. οκ ντόκτορ.
Πέμπτη πρωί κατά της 9 φτάνω στο νοσοκομείο,εκεί άρχισε το ανεβοκατέβασμα πάνω κάτω τους ορόφους, να κάνω τις απαραίτητες εξετάσεις,βαρέθηκα να σηκώνω την μπλούζα μου...
Θέαμα κανονικό ,μια για το καρδιογράφημα,μια για τις ακτίνες, και άντε μια ακόμη φορά να με ξανά κοιτάξει ο καρδιολόγος,μάζεψα όλα τα απαραίτητα χαρτιά για την τυπική εισαγωγή,μάζεψα και ένα κοπλιμέντο απο μια μικρή μαθητευόμενη,ότι διατηρώ καλά τις γραμμές μου(8 κιλά έχω χάσει καρδιά μου σα σουβλί έγινα) τες πα,μάλλον το είπε γιατί έκανε ανασκαφές μέχρι να βρει φλέβα και με ρήμαξε!!

Πηγαίνοντας στο χειρουργικό τμήμα,και αφού μάζεψα ότι έπρεπε (που θα με βάλεις), ρωτάω την νοσοκόμα; πήγαινε διάλεξε δωμάτιο,και όπου σου αρέσει...
Εξερευνώντας το χώρο, τελικά κατέληξα ότι το πιο σικ ήταν το 111.

7 το απόγευμα φτάνει η Φουλη με τα απαραίτητα ,μαξιλάρι μου, πετσετούλα μπιτζαμούλες,κλπ Φρόντισα να περάσω από τη βοδαφον λίγο πριν να μου εγκαταστήσουν το ασύρματο τσιπάκια για ιντερνετ,και με το λαπ τοπ στη μασχάλη έκανα την θεαματική είσοδο.

Μεγάλη η αγωνιά μου φιλενάδε ,όχι για την εγχείρηση,αλλά αν θα έχει σήμα καμπάνα η μπανάνα! βλέπεις το βραδάκι της πέμπτης είχε προγραμματιστεί ράδιο,εκπομπούλα (η δουλειά που έλεγα στο γιατρό),με ροκ - μεταλ τραγούδια, δεν θα την έχανα με τίποτα.. Φρόντισα να πάρω και τα απαραίτητα ακουστικά μην τρελάνω τις γιαγιούλες,άσε που σε μια αλλαγή βγαίνοντας το βισματάκι γέμισε ροκ ήχους ο θάλαμος σκοτώθηκα να το ξαναβάλω, λίγο έλειψε να πετάξουν τους ορούς και τους καθετήρες και να αρχίσουν να.. χτυπιούνται.

Μέσα στο θάλαμο ήταν μια αξιαγάπητη γιαγιά γύρω στα 90,με αλσχαιμερ,όλο φώναζε η έρμη,σε όποιον την πλησίαζε, έτσι στο άσχετο η καημένη φώναζε..
Πιο κει μια κοπέλα που την είχε κάνει μπλε από το ξύλο ο καθίκης, μαλάκας άντρας της, ρε παιδιά τέτοιο ξύλο δεν το έχω ξανά δει,αγνώριστη η γυναίκα,με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, αίσχος.

Και μια γιαγιά γλυκύτατη από την Μήλο,αυτή η γιαγιούλα έπεσε και έσπασε το πόδι ,ήταν μια βδομάδα μέσα, αλλά δεν την χειρουργούσαν γιατί ήθελαν πρώτα να της ρυθμίσουν το ζάχαρο. Είχε συνοδό τον 40 χρόνο γιο της,πολύ το θαύμασα αυτό το παιδί,εκεί δίπλα της να την πλένει, να την φροντιζει, και να μην έχει φύγει λεπτό από δίπλα της...
Αφού εγκατέστησα τα πάντα,έβαλα μπιτζαμούλα, πήρα θέση ακρόασης με τα ακουστικά μου, άρχισε η εκπομπούλα,όμορφα και ωραια ,οι υπόλοιποι στην ταλαιπωρία τους και εγώ στον κόσμο μου,άκουγα και έγραφα στο τσατ,πέρασε ευχάριστα η βραδιά,νανε καλά η παρέα του Twisted's Radio...ο οποίος εχει  εδώ TwistedTool το δικό του Blog
Όταν η νοσοκόμα μοίρασε τα χάπια τσίτωσα,δεν πιστεύω να είναι κανένα για να κοιμηθώ;ρώτησα,τι, να έχανα την ακρόαση!!
Πρωί της άλλης μέρας με ετοίμασαν,με πεταλούδα στο χέρι και ρομπάκι σούπερ μίνι για χειρουργείο,για πότε ξεράθηκα, χαμπάρι δεν πήρα!! Ξύπνησα στο δωμάτιο ανάνηψης με μια φωνή σαν νταλικέρης,έτσι σε 2 ωρουλες ήμουν πίσω στο δωμάτιο,με το μίνι μου, άχολη, σαν ζόμπι,και προίκα 3 τρυπούλες παρακαλώ....

Να είσαι από μια μεριά να θαυμάσεις ροκου, μηχανόβια Φούλη,να κόβει βόλτες σαν τον κάβουρα, κρατώντας στο ένα χέρι τον ορό και στο άλλο το σακουλάκι, (όχι καθετήρα έλεος)...τρομερή φώτο θα ήμουν. Σχεδόν μιάμιση μέρα ήταν η διαμονή μου στην σουίτα 111,και το Σάββατο γύρο στης 12 ήμουν σπίτι. Έτσι,πήγαν όλα καλά...

και επειδή το mix pod  μας πούλησε, ακούμε στο νέο Music Player:The Beautified Project - But I Can't

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Νιώσε το θυμό της..

Την λατρεύω,την σέβομαι και ώρες ώρες τη φοβάμαι,νιώθω τον θυμό της την ώρα που ξεσπά και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Τα πρόσωπα της έχουν μια μαγεία,ήρεμη,μα και φουρτουνιασμένη, είναι η παντοτινή μου αγάπη και χωρίς αυτήν δεν θα μπορουσα να ζήσω....

«… Δε φοβήθηκα ποτέ μου τον κίνδυνο… Ξέρω τι καταλαβαίνει ένας άνθρωπος όταν πνίγεται. Τρεις φορές εκινδύνεψα. Δεν είναι τίποτε το σπουδαίο και το φρικτό καθώς ο κόσμος νομίζει.  Μια μικρή αγωνία, για μερικά δευτερόλεπτα… ύστερα σαν να πέφτεις από ψηλά, απάνω σε πούπουλα. Ύστερα τίποτ’ άλλο. Τίποτα…»
Νίκος Καββαδίας- Ο ποιητής της θάλασσας




Από τα αγαπημένα τραγούδια...

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Δε θα `χα εικόνα στο καθρέφτη....αν



Πάνε αρκετά  χρόνια τότε που  ήρθες ντροπαλός στο πατρικό να γνωρίσεις τους γονείς μου..
Πάνε αρκετά χρόνια τότε που στέλνοντας πρόσκληση στους δικούς μας ανθρώπους ανακοινώσαμε ότι στις 27.11. θα επισημοποιήσουμε την κοινή ζωή μας κάτω από την ευλογιά θεού και ανθρώπων..
Απαρνούμενοι την μεγαλοπρέπεια τις μεγαλύτερης εκκλησίας του νησιού,"ενορία μου"αποφασίσαμε να ανοίξουμε τις πόρτες του μικρού εκκλησιαστικού χώρου του Αγίου Ελευθερίου.
Εκεί που ίσα χώραγαν 20-30 άτομα στριμώχτηκε η μεγαλύτερη τότε τοπική ποδοσφαιρική ομάδα,και πολλοί εκλεκτοί φίλοι , συγγενείς να πάρουν μέρος στη χαρά μας..
Απολογισμός των τόσων χρόνων.....χαρές,η γέννηση των κοριτσιών μας,λύπες οι χαμοί των  αδερφών μας,την μάνας σου,αγώνας επιβίωσης,δυσκολίες πολλές,το "λαχείο" του σπιτιού που μας κληρώθηκε, τα προβλήματα των παιδιών, μικρά και μεγάλα,η αγωνία του να γίνουν σωστοί άνθρωποι...
 Ταξίδια ,πολλά ταξίδια όταν τα παιδιά μεγάλωσαν..
Μεγαλώσαμε μαζί,με πείσμα,αγάπη και σεβασμό,πιστεύω ότι κάναμε ότι ήταν καλύτερο για την οικογένειά μας...
Και να τώρα, δυο καταπληκτικά παιδιά,δυο αξιόλογοι γαμπροί,και δυο ματάκια γελαστά 6 μηνών να μας κοιτούν και να χαμογελούν επιβραβεύοντας τα όσα καναμε όλα αυτά τα χρόνια...



Ο δικός μας Τιτανικός άντεξε τις φουσκοθαλασσιές και τα παγόβουνα, δεν βούλιαξε,κάτω από τους ήχους των δικών μας μουσικών αντέξαμε στο κατάστρωμα, χωρίς να επιβιβαστούμε στις βάρκες,δεν εγκαταλείψαμε το πλοίο,δεν παγώσαμε δεν πνιγήκαμε..
Μου χάρισες το ομορφότερο μενταγιόν,"οικογένεια με παιδιά και εγγόνι",μπορεί να μην έχει μπλε πετράδι, μα η αξία του είναι ανυπολόγιστη...
 Ο γάμος είναι λαχείο,σαν ερωτευμένος δεν βλέπεις,δεν ξέρεις τι μπορεί να σου φέρει, είμαι τυχερή γιατί έπιασα τον πρώτο αριθμό σε όλα τα πάρα πάνω λαχεία μαζί σου όλα αυτά τα χρόνια..

Σε ευχαριστώ για ότι  έδωσες,σε εμένα τη γλωσσού,την φωνακλού,την παραπονιαρα,την δύστροπη, ώρες ώρες πιστεύω ότι άξιζες κάτι πολύ καλύτερο..
Δεν έμαθα να λέω ποτέ λόγια, δεν εκδηλώνομαι, ούτε στα παιδιά ούτε σε σένα,φταίει το ότι δεν μου το έδωσαν και μένα οι γονείς μου;
Εσείς όμως ξέρετε, πως μιλούν, τα ματια, και οι πράξεις μου..

Δεν διαβάζεις  το μπλογκ μου,ίσως όταν φύγω, αν και μικρότερη σου θα θελα να ήμουν πρώτη,να βρεθεί τρόπος και αυτή η σελίδα να είναι η κληρονομιά μου σε σένα, τότε θα μάθεις μια  άλλη Φουλη που ίσως δεν ξέρεις,η νομιζω ότι δεν ξέρεις....
Σε ευχαριστώ για όλα,σε ευχαριστώ για αυτό που είσαι....


Αφιερωμένο σε σένα που λατρεύεις, και  έμαθες και εμένα  αυτά τα ακούσματα
 Dee purple-love conquers all




Δε θα `ταν σήμερα Δευτέρα
αν δεν ξυπνούσαμε μαζί
Δε θα `χε όνομα η μέρα
αν δεν της έδινες εσύ

Δε θα `ταν η βροχή να πέφτει
αν δε μας έβρεχε μαζί
δε θα `χα εικόνα στο καθρέφτη
αν δε με κοίταζες εσύ

Δε θα `ταν τ΄ όνειρο δικό μουαν δεν κοιμόμαστε μαζί
δε θα `χε φως το γόητρο μου
αν δε με φώτιζες εσύ





Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Είμαι ακόμα...








Καλό Σαββατοκύριακο
Ακούμε: Lifehonse Broken


Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

" Βασανίσου "





Δεν υπάρχει πρίγκιπας πάνω σε άσπρο άλογο. Βολέψου με σκέτο το άσπρο άλογο.

- Δεν θα δεις ποτέ την αλήθεια γυμνή. Συμβιβάσου με το να δεις μια γυμνή γυναίκα ή έναν γυμνό άντρα.
- H ζάχαρη δεν παχαίνει. Εσύ παχαίνεις.
- Λες ψέματα όταν λες ότι νοιάζεσαι για τα παιδάκια που πεινάνε στην Αφρική.
- Πουτάνα δεν γίνεσαι. Γεννιέσαι. Και πουτάνα δεν ξεγίνεσαι. Πεθαίνεις.

- Έχεις πει τουλάχιστον τρεις φορές στη ζωή σου «δεν θα το ξανακάνω», αναφερόμενος/ αναφερόμενη στο ίδιο πράγμα.
- Το μόνο κοινό που έχουν όλοι οι άνθρωποι είναι το ότι κάποτε θα πεθάνουμε.















Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Ζητείτε χάνος..





Δεν αναφέρομαι σε σένα βρε κουτό..
Δε λέω ,και συ ,και εγώ και όλοι μας, για μια ακομα φορά γίναμε χάνοι,φάγαμε το δόλωμα των κάφρων πολιτικών μας,και μείναμε να τους κοιτάμε τώρα χωρίς να μπορούμε να κανουμε κάτι..
Δεν εχω σκοπό να ασχοληθώ με το θέμα, με χαλάει και δεν θέλω.
Η αναζήτησή μου αφορά έναν άλλο χάνο που αποδείχθηκε πολύ πιο έξυπνος από όλους εμάς.
Ο καιρός καλά κρατάει όμορφος εγώ δεν εχω σκοπό να σταματήσω τα μπάνια ,θα τα πάω κορδόνι μέχρι το επόμενο καλοκαίρι ...



 Έχουμε βρει μια απόμερη παραλία μακριά από κακά μάτια που μόνο ο νοτιάς την πιάνει ,ένα υπέροχο λαγκονάκι, εκεί έχουμε παρκάρει και αλυσοδέσει τις ξαπλώστρες μας  για  να μην τις πηγαινωφέρνουμε.
Δεν υπερβάλω αν πω ότι αυτήν την εποχη και στο συγκεκριμένο μέρος δεν αντέχεις πάνω από 10 λεπτά στον ήλιο, ετσι 5-6 φορές είναι απαραίτητη η βουτια για δροσιά.

 

Κάθισα στην αμμουδιά και καθάριζα τα φρέσκα ψαράκια που με φίλεψε  H zoyzoy ,(αυτή τα πιάνει ενώ εμείς μόνο τα ταΐζουμε εχω να πω) ,και μην φανταστείς ότι μου δίνει,μπα σπάνια, μισό μέτρο καλαμάρι έπιασε την άλλη φορά χώρια τα κανονικά , εμείς ούτε μουστάκι δεν είδαμε..



Καθάρισα τα ψαράκια ( Χανάκια και Μπαλάδες), και σαν κακισμένο θέλησα να τα φωτογραφίσω να τα δείξω να ζηλέψετε,τα έβαλα σε ένα πλατύ βραχάκι  μέσα στη θάλασσα να τα πλατσουρίζει το κυματάκι, φλατς φλατς για ομορφότερο ντιζάιν.
Εκεί που έκαναν την ηλιοθεραπεία τους και παραμόνευα για  την κατάλληλη πόζα, δεν υπολόγισα καλά ένα κύμα,  έρχεται που λες και μου τα παίρνει οολα,έμεινα μ@@κας να τα βλέπω να χάνονται στο βυθό παρέα με τα βότσαλα,άντε τώρα να τα βρεις ενώ το κύμα ανακάτευε τα νερά.
 Εγώ με την μηχανή στο χέρι να τρελαίνομαι ψάχνοντας τα ψάρια, και ο σύζυγος να έχει πέσει κάτω από τα γέλια στην αγωνία μου να τα βρω.
-Πάει στοίχημα ότι δεν θα φάμε ούτε λέπι για να το παίζεις φωτορεπόρτερ του  National Geographic,
μου είπε,ενώ εγώ απεγνωσμένα κυνηγούσα τα ψάρια



Μετά από αναζήτηση λεπτών,βρήκα όλους τους Μπαλάδες γιατί γυάλιζαν, ενώ από Χάνους τίποτα, (βλέπεις είχαν το χρώμα του βυθού),κάπου ανάμεσα σε βότσαλα, και ενώ μου βγηκαν τα μάτια τους εντόπισα και αυτούς...

 
 

Έλα όμως που η πολυπόθητη  φωτογραφεία δεν βγηκε!! τα βουτάω και πάω σε άλλο βραχάκι πιο ψηλό που το έγλυφε μια ιδέα το κυματάκι.
Ο Ποσειδώνας να παίζει μαζί μου βλέποντας με, και να γελάει κοροϊδευτικά,και εκεί που τα εχω δαμάσει,με το δάχτυλο στο κουμπάκι (πάνω που ετοιμαζόμουν να τους πω TSIZ να μου δείξουν με χαμόγελο τα δοντάκια τους,στέλνει ένα ύπουλο  κυματάκι,και τα κάνει όλα......... μ@@νι, καφέ, και ζάχαρη.....
Πάνε τα ψάρια,  και ξανά στην αναζήτησή τους η έρμη φωτογράφος..




Πόσα έσωσα δεν ξέρω γιατί δεν τα μέτρησα από αρχη,οι Χάνοι σίγουρα μου την έκαναν ,ακομα τους ψάχνω,τετοια ταλαιπωρία τι να σου πω,ούτε να τους ψάρευα!



Καλά να πάθω ,λες και αν τα έδειχνα στο πιατάκι δεν θα ζηλεύατε,μα ήθελα πόζες πάνω στα βράχια τρομάρα μου....


Ότι έσωσα,τα τηγάνισα χθες και για να τους την σπάσω τα πήραμε στη θάλασσα, δίπλα στο κυματάκι που έσκαγε, εκεί τα τσακίσαμε,να μου ξαναφύγουν δεν μπορούσαν τα είχα ξεροτηγανίσει. μμμμμμμμμμμμμ λες και έτρωγες καβουράκι ήταν!! 

Ακούμε: Def  Leppard - space oddity

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Ο άντρας και το βρακί του..



"Οι άντρες θέλουν από τις γυναίκες το ίδιο πράγμα που ζητάνε από το εσώρουχο τους: λίγη υποστήριξη, ζεστασιά, άνεση, ελευθερία".... Jerry Seinfeld,  Αμερικανός κωμικός. 

Δεν μένει παρά να βρούμε τι σχέδιο εσωρούχων φοράει...

Στρινκ : άνεση ,ζεστασιά και ελευθερία δεν υπάρχουν οπότε ξέχασε το, τι να την κάνεις μόνο την υποστήριξη! και αν σου κρυώσει; απόφυγε το
Μποξεράκι: πολύ άνεση και ελευθερία.. σκεφτείτε πριν γίνετε το εσώρουχό του...
Σλιπάκι το κλασικό: τα έχει όλα και συμφέρει,άνεση,υποστήριξη,ζεστασιά,ελευθερία, πιστεύουν ότι αυτή είναι η ιδανική η γυναίκα για κάθε άντρα
Κάτι σε σκελέα δεν έχει; θα το προτιμούσα με λαστιχάκι στον αστράγαλο, ετσι να μην φεύγει η ζεστασιά ,η άνεση, και η ελευθερία,όσο για την υποστήριξη,εεε, κάτι θα σκεφτώ..

 

Όπως βλέπετε ο άντρας της φώτο έχει όμορφη γυναίκα,με άλλα λόγια είναι δεσμευμένος, οπότε μακριά...

Εδώ η εικόνα μου λέει ότι ο κύριος είναι ελεύθερος και ωραίος,πριν αποφασίσεις να γίνεις το εσώρουχό του, πάρε με τρόπο τις πληροφορίες σου στο τι του αρεσει,μην πέσεις σε κάνα στρινκ, και πραγματικά δεν θα'θελες..

Καλό μήνα αύριο,λιγότερο από 2 μήνες μας έμειναν κατά τα λεγόμενα των Μασάοι να γίνουμε όλοι πιπέρι,εμείς δεν μασάμε, παρ ολα τα σκατά που μας σερβίρουν, και χαμογελάμε... 282 αναρτήσεις 281 αναγνώστες ,τώρα ρε θα γίνουμε στάχτη και μπούρμπερη!!! Ακούμε:Pavarotti & James Brown - It's a man's world