Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Σκέψεις,αναπολήσεις,ξεκαθάρισμα.....



Υπάρχει ένας άλλος κόσμος μέσα μου
Αυτό δεν μπορείτε ποτέ να δείτε,
Υπάρχουν μυστικά σε αυτή τη ζωή ότι δεν μπορώ να κρύψω.
Λοιπόν, κάπου σε αυτό το σκοτάδι,
υπάρχει ένα φως που δεν μπορώ να βρω
Ίσως είναι πολύ μακριά,
Ίσως είμαι λίγο τυφλός
Ίσως είμαι απλά τυφλή,

 

Όταν σταμάτησα να "τρέχω".. συνάντησα την Υπομονή... κι αυτή, μου γνώρισε την Δύναμη... να γυρίζω την πλάτη μου, σε ότι ΔΕΝ "έτρεχε" προς εμένα...!!!

 
... Όταν  ενδιαφέρεσαι, δεν γυρνάς το κεφάλι...
...Όταν νοιάζεσαι, δεν γυρνάς την πλάτη, 
...Όταν θελεις, δεν ζητάς χρόνο... 
...Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει η επόμενη μέρα... Και τότε μην ζητήσεις κάτι παραπάνω...
Αυτό θα πει "χαμενη ευκαιρία"

Σε απάντηση όσων με στοίχειωσαν στα όσα χρόνια ζωής μου, και  ειπώθηκαν στις 27 Ιανουαρίου κάπου εκεί έξω ......





Το 2013 ας μάθουμε.............13  απλά πράγματα


...Να απλώνεις το χέρι σε όποιον το χρειάζεται..
...Να μην δαγκώνεις το χέρι που σου προτάθηκε..
...Nα μην παίζεις με τις ψυχές των άλλων..
...Να μπαίνεις λίγο και στο "πετσί" του άλλου..
...Να μην επιβάλεις να αλλαξεις τον άλλο, όταν  εσύ δεν το κάνεις σ' εσένα...
...Nα λες και να τα εννοείς..
...Nα μπορείς να κλαίς αληθινά..
...Να λες «συγνώμη» και να χτίζεις γέφυρες..
...Nα μπορείς να λες «σ΄αγαπάω» και να το πιστεύεις..
...Nα λες «δεν γουστάρω» αν έτσι είναι..
...Nα  λες ευχαριστώ εκεί που πρέπει...
...Nα μην χρησιμοποιείς ανθρώπους....
...Nα κρατάς την ψυχή σου καθαρή και να μην την ξεπουλάς...!!!




ΥΓ  Να προσέχουμε με ποιον μοιραζόμαστε τις αγωνίες μας, και σε ποιον λέμε τα προβλήματα μας...Όποιος μας χαμογελάει δεν πάει να πει ότι είναι και φίλος μας...

Ακούμε:  3 Doors Down When Im Gone

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Τα θλιμμένα μάτια του νέου!!






 Τον συνάντησα στην πλαζ, δεν φορούσε τιρκουαζ ,δεν φορούσε τίποτα..
Παρ όλη τη γύμνια του,την όμορφη νεανική κορμοστασιά, με τους υπέροχους κοιλιακούς και τετρακέφαλους, το βλέμμα μου  καρφώθηκε  σε δυο υπέροχα  μελαγχολικά μελιά μάτια!!
Μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήταν ο νέος χρόνος, που σε λίγες μέρες θα έπαιρνε σκυτάλη από τον άχαρο για όλους μας, γέρο,και γεμάτο κακίες χρόνο..
Είπαμε πάρα πολλά για διάφορα,το βλέμμα του συνεχώς ήταν  καρφωμένο στην θάλασσα,ενώ το δικό μου στα ματια του! 
Δεν άντεξα όση ώρα μιλούσαμε  να μην τον ρωτήσω..
Γιατί τα  υπέροχα μάτια σου  είναι τόσο μελαγχολικά; τόσο θλιμμένα; σε λίγες μέρες όλων των ανθρώπων τα χείλη θα μιλούσαν για τον ερχομό σου ,χαρούμενα παιδιά θα τραγουδούσαν κάλαντα,θα γίνονταν μεγάλα πάρτι,διαφόρων ειδών βεγγαλικά θα φώτιζαν τον ουρανό καλωσορίζοντας σε, εσύ, γιατί είσαι ετσι θλιμμένος;

Ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος με τον προκάτοχο μου, μου είπε, έφερε πολλά κακά σε όλο τον πλανήτη,βλέπω παντού γύρο μου πείνα,πολέμους, δυστυχία,φτώχεια,χιλιάδες αθώα παιδιά πεθαίνουν,δεν μπορώ να κάνω κάτι, και πολύ φοβάμαι ότι αυτό που βλέπω, όχι απλά θα συνεχιστεί μα θα χειροτερέψει!
Καθώς μου έλεγε όλα αυτά τα υπέροχα μελιά του μάτια υγράνθηκαν τόσο πολύ που ξεχείλισαν, τα  δάκρυα κύλισαν  στα μάγουλά του.
Δεν φταις ούτε εσύ, ούτε ο προκάτοχός σου  για τη δυστυχία του κόσμου όμορφε νεαρέ μου, εσύ απλά θα σηκώσεις το βάρος όλων των κακών που εμείς οι άνθρωποι δημιουργήσαμε,αυτό του είπα και μην μπορώντας  να βλεπω αυτά τα  μάτια να δακρύζουν,τον φίλησα στα μάτια με τόση λαχτάρα σαν να ήθελα να πάρω όλη τη θλίψη και μελαγχολια που είχαν μέσα τους,...
Χαμογέλασε ανακουφισμένος, μου ευχήθηκε υγεία και έφυγε,ενώ ο ήλιος έκανε ξαφνικά την εμφάνισή του στην έρημη συννεφιασμένη πριν λίγο παραλία, και ήταν τόσο ζεστός που όμοιο του θα συναντούσες μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες...



 Μπορεί το 12 να μας πήγε χάλια λόγο  μνημονιακών μέτρων,μπορεί τα καλοριφέρ να στολίστηκαν αντί να ανάψουν , μα όταν υπάρχει ζεστή καρδιά  όλα παλεύονται, ο ερχομός του πιο γλυκού πλάσματος στον κόσμο,έφερε μαζί του τη ζεστασιά για απόθεμα όλων των χρόνων που θα ακολουθήσουν....


Καλές γιορτές σε όλους,μια  αγκαλιά, ένα ζεστό χαμόγελο θα ζεστάνει και την πιο παγωμένη καρδιά και αυτών που μας πίκραναν...
Χρόνια πολλά!!!!






Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Σιωπές.......





H σιωπή δεν σημαίνει πάντα ναι...
Κάποιες φορές σημαίνει.. κουράστηκα να εξηγώ σε ανθρώπους που δεν τους νοιάζει να καταλάβουν.....!!


 Να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο που μπορεί να δει 3 πράγματα σε σένα.
Τη ΘΛΙΨΗ πίσω από το χαμόγελο σου,
την ΑΓΑΠΗ πίσω από το θυμό σου,
το ΝΟΗΜΑ πίσω από τη σιωπή σου!!




Ακούμε: Black Sabbath - Heaven and Hell



Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Άχολη ναι, άκαρδη....το παλεύω


Έχουν περάσει 2 χρονια από τότε,κάτι μου έβγαλαν πάρα πάνω ,η ίσως κάτι και να μου φύτεψαν τότε,η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι η ίδια,όσο και να θέλω δεν μπορώ να κάνω τον κλόουν, το προσπαθω μα δεν μου βγαίνει.

Νομίζω,τι νομιζω το βλεπω, δεν είμαι μόνο εγώ ετσι,που θα πάει αυτό; το ένα πόδι καβάλα στα κάγκελα της ταράτσας,ο ένας να κάνει τον καραγκιόζη στον άλλο, μα δεν, δεν βγαίνει τίποτα το γέλιο με δόντια..
 Έρχονται γιορτές,και! αλλάζει κάτι,χειρότερα για όλους που δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις τρέχουσες υποχρεώσεις..
Ο γιατρός όλο και αναβάλετε,το καλοριφέρ ακομα δεν άναψε,ο φαρμακοποιός δεν κάνει πίστωση,και όλα τα πάρα πάνω δεν συμβαίνουν σ'εμένα αλλά σε όλους μας....

 Σήμερα του Αγιου Νικολάου,ο Νίκος έμεινε με τις τηλεφωνικές ευχές μας,"αύριο" η Αννα, ο Σπύρος μια από τα ίδια ,μετά έχει σειρά Ο Λευτέρης,και ,και, και... ουφφφφφφφ στο Διάολο με τους μαλάκες,και το πως μας κατάντησαν..
Διαβάζω τα παλιά μου, ξεχνιέμαι,εκπλήσσομαι και αναρωτιέμαι, εγώ είμαι!!
Σας εχω λίγο γέλιο σε κονσέρβα,ετσι θα το σερβίρουμε τώρα, εε κάτι είναι και αυτό,από το τίποτα!!!
Περάσαν 2 χρονια και εγώ τότε,  αν και ταλαιπωρημένη βλέπω με μεγάλη χαρά  ότι είχα πολύ φάση,τώρα;......... τώρα, φασκελοκουκούλοστα!!!



Γιατρός - Θα έρθεις την Πέμπτη το πρωί, τυπικά θα είναι σαν να έχεις κάνει εισαγωγή,θα κάνεις μερικές εξετάσεις ακόμα,όπως καρδιογράφημα,ομάδα αίματος, ακτίνα θώρακος και κοιλιάς,και το απογευματάκι κατά τις 7 θα μπεις..
Πέμπτη βράδυ εισαγωγή!! αχ γιατρέ μου δεν γινετε να έρθω Παρασκευή πρωί; εχω σοβαρή δουλειά Πέμπτη βράδυ, (θα δεις πάρα κάτω τι δουλειά είχα)..

Γιατρός - όχι πρέπει να έρθεις Πέμπτη, γιατί Παρασκευή πρωί θα χειρουργηθείς.. οκ ντόκτορ.
Πέμπτη πρωί κατά της 9 φτάνω στο νοσοκομείο,εκεί άρχισε το ανεβοκατέβασμα πάνω κάτω τους ορόφους, να κάνω τις απαραίτητες εξετάσεις,βαρέθηκα να σηκώνω την μπλούζα μου...
Θέαμα κανονικό ,μια για το καρδιογράφημα,μια για τις ακτίνες, και άντε μια ακόμη φορά να με ξανά κοιτάξει ο καρδιολόγος,μάζεψα όλα τα απαραίτητα χαρτιά για την τυπική εισαγωγή,μάζεψα και ένα κοπλιμέντο απο μια μικρή μαθητευόμενη,ότι διατηρώ καλά τις γραμμές μου(8 κιλά έχω χάσει καρδιά μου σα σουβλί έγινα) τες πα,μάλλον το είπε γιατί έκανε ανασκαφές μέχρι να βρει φλέβα και με ρήμαξε!!

Πηγαίνοντας στο χειρουργικό τμήμα,και αφού μάζεψα ότι έπρεπε (που θα με βάλεις), ρωτάω την νοσοκόμα; πήγαινε διάλεξε δωμάτιο,και όπου σου αρέσει...
Εξερευνώντας το χώρο, τελικά κατέληξα ότι το πιο σικ ήταν το 111.

7 το απόγευμα φτάνει η Φουλη με τα απαραίτητα ,μαξιλάρι μου, πετσετούλα μπιτζαμούλες,κλπ Φρόντισα να περάσω από τη βοδαφον λίγο πριν να μου εγκαταστήσουν το ασύρματο τσιπάκια για ιντερνετ,και με το λαπ τοπ στη μασχάλη έκανα την θεαματική είσοδο.

Μεγάλη η αγωνιά μου φιλενάδε ,όχι για την εγχείρηση,αλλά αν θα έχει σήμα καμπάνα η μπανάνα! βλέπεις το βραδάκι της πέμπτης είχε προγραμματιστεί ράδιο,εκπομπούλα (η δουλειά που έλεγα στο γιατρό),με ροκ - μεταλ τραγούδια, δεν θα την έχανα με τίποτα.. Φρόντισα να πάρω και τα απαραίτητα ακουστικά μην τρελάνω τις γιαγιούλες,άσε που σε μια αλλαγή βγαίνοντας το βισματάκι γέμισε ροκ ήχους ο θάλαμος σκοτώθηκα να το ξαναβάλω, λίγο έλειψε να πετάξουν τους ορούς και τους καθετήρες και να αρχίσουν να.. χτυπιούνται.

Μέσα στο θάλαμο ήταν μια αξιαγάπητη γιαγιά γύρω στα 90,με αλσχαιμερ,όλο φώναζε η έρμη,σε όποιον την πλησίαζε, έτσι στο άσχετο η καημένη φώναζε..
Πιο κει μια κοπέλα που την είχε κάνει μπλε από το ξύλο ο καθίκης, μαλάκας άντρας της, ρε παιδιά τέτοιο ξύλο δεν το έχω ξανά δει,αγνώριστη η γυναίκα,με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, αίσχος.

Και μια γιαγιά γλυκύτατη από την Μήλο,αυτή η γιαγιούλα έπεσε και έσπασε το πόδι ,ήταν μια βδομάδα μέσα, αλλά δεν την χειρουργούσαν γιατί ήθελαν πρώτα να της ρυθμίσουν το ζάχαρο. Είχε συνοδό τον 40 χρόνο γιο της,πολύ το θαύμασα αυτό το παιδί,εκεί δίπλα της να την πλένει, να την φροντιζει, και να μην έχει φύγει λεπτό από δίπλα της...
Αφού εγκατέστησα τα πάντα,έβαλα μπιτζαμούλα, πήρα θέση ακρόασης με τα ακουστικά μου, άρχισε η εκπομπούλα,όμορφα και ωραια ,οι υπόλοιποι στην ταλαιπωρία τους και εγώ στον κόσμο μου,άκουγα και έγραφα στο τσατ,πέρασε ευχάριστα η βραδιά,νανε καλά η παρέα του Twisted's Radio...ο οποίος εχει  εδώ TwistedTool το δικό του Blog
Όταν η νοσοκόμα μοίρασε τα χάπια τσίτωσα,δεν πιστεύω να είναι κανένα για να κοιμηθώ;ρώτησα,τι, να έχανα την ακρόαση!!
Πρωί της άλλης μέρας με ετοίμασαν,με πεταλούδα στο χέρι και ρομπάκι σούπερ μίνι για χειρουργείο,για πότε ξεράθηκα, χαμπάρι δεν πήρα!! Ξύπνησα στο δωμάτιο ανάνηψης με μια φωνή σαν νταλικέρης,έτσι σε 2 ωρουλες ήμουν πίσω στο δωμάτιο,με το μίνι μου, άχολη, σαν ζόμπι,και προίκα 3 τρυπούλες παρακαλώ....

Να είσαι από μια μεριά να θαυμάσεις ροκου, μηχανόβια Φούλη,να κόβει βόλτες σαν τον κάβουρα, κρατώντας στο ένα χέρι τον ορό και στο άλλο το σακουλάκι, (όχι καθετήρα έλεος)...τρομερή φώτο θα ήμουν. Σχεδόν μιάμιση μέρα ήταν η διαμονή μου στην σουίτα 111,και το Σάββατο γύρο στης 12 ήμουν σπίτι. Έτσι,πήγαν όλα καλά...

και επειδή το mix pod  μας πούλησε, ακούμε στο νέο Music Player:The Beautified Project - But I Can't

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Νιώσε το θυμό της..

Την λατρεύω,την σέβομαι και ώρες ώρες τη φοβάμαι,νιώθω τον θυμό της την ώρα που ξεσπά και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Τα πρόσωπα της έχουν μια μαγεία,ήρεμη,μα και φουρτουνιασμένη, είναι η παντοτινή μου αγάπη και χωρίς αυτήν δεν θα μπορουσα να ζήσω....

«… Δε φοβήθηκα ποτέ μου τον κίνδυνο… Ξέρω τι καταλαβαίνει ένας άνθρωπος όταν πνίγεται. Τρεις φορές εκινδύνεψα. Δεν είναι τίποτε το σπουδαίο και το φρικτό καθώς ο κόσμος νομίζει.  Μια μικρή αγωνία, για μερικά δευτερόλεπτα… ύστερα σαν να πέφτεις από ψηλά, απάνω σε πούπουλα. Ύστερα τίποτ’ άλλο. Τίποτα…»
Νίκος Καββαδίας- Ο ποιητής της θάλασσας




Από τα αγαπημένα τραγούδια...