ΤΕΛΟΣ !! ΤΩΡΑ ΞΕΣΤΟΛΙΖΟΥΜΕ

Μια χαρά στολίσαμε, γιορτάσαμε, χαρήκαμε, φάγαμε μέχρι σκασμού!!!
Τώρα; τώρα ήρθε η ώρα για το ξεστόλισμα,αχ δεν το θέλω καθόλου...
Μια μελαγχολία αιωρείται πάνω από τα στολίδια και πολύ φοβάμαι
ότι θα κάτσει πάνω μου!!!
Όλα είναι σούπερ,δεν ξέρω τι λέτε, εγώ μαζεύω αποδείξεις..
Σήμερα πήγα για καφέ με τρεις φίλες( που λέει ο λόγος),
κοντέψαμε να σκοτωθούμε για το ποιος θα πάρει την απόδειξη!!!
μια χαρά σου λέω.
Τώρα αδειάζω ένα δωμάτιο να τις βάζω μέσα...
Α που είσαι πρέπει να είναι και σκοτεινό, μη πα και σβήσουν
τα γράμματα,γιατι μετά τη .αμήσαμε...

Πάρτε αυτό το αστείο βιντεάκι,γιατί τη βλέπω σίγουρα θα μας
ρίξει!! και αν δεν πιάσει και αυτό εχω ανεκδοτάκι......



Ήταν κάποτε μια γιαγιά που προσπαθούσε να περάσει το δρόμο με
τρομερή κίνηση. Από απροσεξία της όμως δεν είδε ένα διερχόμενο
αυτοκίνητο το οποίο συνεχίζει με ταχύτητα την πορεία του κατά
πάνω της. Ο οδηγός φρενάρει αλλά φαίνεται ότι το μοιραίο δεν
θα αποφευχθεί. Ξαφνικά όμως, ένα καπάκι του υπονόμου ανοίγει
και πετάγεται ένα χελωνονιντζάκι.
Πριν καταλάβει κανείς το ο,τιδήποτε, έχει πιάσει τη γιαγιά
και την έχει περάσει στην απένταντι πλευρά του δρόμου σώα.
- Σε ευχαριστώ παιδάκι μου, λέει η γιαγιά, μου έσωσες τη ζωή!
Ζήτα μου ό,τι χάρη θές κι εγώ θα στην κάνω!
- Α… δεν κάνει τίποτα. Υποχρέωσή μου, λέει το χελωνονιντζάκι,
η σωτηρία σου ήταν η καλύτερη ανταμοιβή μου.
- Θα μου πείς τουλάχιστον το όνομά σου παιδί μου; Για να έχω
να σε μνημονεύω!
- Οκ, εντάξει… με λένε χελωνονιντζάκι.
- Αχ παλικάρι μου από την κρήτη είσαι;




Γέλα καλέ....