Τρίτη 11 Μαΐου 2010

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΦΟΥΛΗΣ !!!





Ήμουν 8 ετών όταν αποφάσισε ο πατέρας να μας φέρει από τον Πειραιά στο νησί...
Μια δουλειά στο ναυπηγείο ήταν η αιτία να ξεσηκωθούμε οικογενειακός 5 παιδιά, 3 κορίτσια, 2 αγόρια, και οι γονείς για μια καινούργια ζωή.....
Χαρούμενοι και γεμάτοι περιέργεια, για αυτό το κάτι καινούργιο που μας περίμενε,αλωνίζαμε το καράβι μες τη παιδική σκανταλιά αφού είχαμε διαφορά 13 μήνες ο ένας από τον άλλο.....
Μπήκαμε στο ταξί και φτάσαμε στο νέο σπίτι,αυτό που αντικρίσαμε ούτε στα όνειρά μας δεν το είχαμε φανταστεί....


Ένα παλιό διώροφο αρχοντικό,πέτρινο εξωτερικά και θεόρατο στα παιδικά μας μάτια..
Σε μια από τις καλύτερες περιοχές και με τη θάλασσα μια αναπνοή να μας καλεί...
Μπαίνοντας μέσα εξερευνούσαμε τον άγνωστο για μας χώρο,ένα σπίτι με ατελείωτα δωμάτια,με ζωγραφισμένα και ψηλά πολύ ψηλά ταβάνια..
Αυτό το σπίτι ούτε που είχα φανταστεί ότι θα με σημάδευε ετσι για την υπόλοιπη ζωή μου...


Είχε 8 δωμάτια ,έναν απέραντο διάδρομο την κουζίνα με τη στέρνα και το μπάνιο του....
Εκεί της βροχερές χειμωνιάτικες μέρες ,τρέχαμε να βάλουμε τα διάφορα τσεντζερέδια όταν έσταζε και καθόμασταν χαρούμενοι να ακούμε τις σταγόνες της βροχής να χτυπάνε ρυθμικά ντιν ντον....
Εκεί της καλοκαιρινές βραδιές,στρώναμε στην ταράτσα του και χαζεύαμε τα χιλιάδες αστέρια....
Εκεί μαλώναμε με ένταση για τα μάτια του γάτου Λολότου, ποιος θα τον πρώτο πάρει αγκαλιά στο κρεβάτι!!
Εκεί βουτάγαμε το μαγιό και σε χρόνο μηδέν είτε ήταν μεσημέρι η βράδυ τρέχαμε στη θάλασσα ένα βήμα κοντά....
Εκεί χώνιαζα το χαρτζιλίκι μου και μετά από τις πολλές κρυψώνες δεν το έβρισκα.....
Εκεί η μάνα ακούγοντας άγνωστες για εκείνη λέξεις στο ράδιο της έγραφε στην κάσα της πόρτας και με την πρώτη ευκαιρία τις πετούσε! αλλά πάντα ήξερε που και πως...
Εκεί χτύπησε η καρδούλα μου για πρώτη φορά,αυτό το σπίτι έβλεπετα δάκρυα και τους βουβούς λυγμούς τα βράδια.....



Εκεί ήταν σαν έφηβη που το έσκαγαν τα βράδια,και γυρνώντας σκαρφάλωνα το μπαλκόνι να μην πάρει χαμπάρι η μάνα...
Μια τεράστια πόρτα μαρτυριάρα με ένα μεγάλο κλειδί,που κλείδωνε τα βράδια η μάνα,οποτε η άλλη έξοδος ήταν το θεόρατο μπαλκόνι ύψους τουλάχιστον 5 μέτρα...
και όταν κάνοντας τον κασκαντέρ κατάφερνα να το ανέβω,πατώντας στη σιδεριά του κάτω παραθύρου, και μετά σε ένα μικρο πρεβαζάκι έφτανα στο μπαλκόνι,λύγιζα τα καρφάκια που κρατούσαν το τζάμι, για να το βγάλω και να ανοίξω την μπαλκονόπορτα που ήταν κλειστεί από μέσα....



Είχα άλλες δυο δοκιμασίες θυμάμαι για να μην ακουστώ, την ξύλινη σκάλα που έτριζε και μετά στον κάτω όροφό τα ξεκολλημένα πλακάκια που πατώντας τα έσκουζαν τα μαρτυριάρικα,όταν δε τα κατάφερνα, με την ψυχή στο στόμα μην ακούσει η μάνα,(που το δωμάτιό της ήταν ευτυχώς στην άλλη άκρη), έπεφτα στο κρεβάτι και ούτε γάτα ούτε ζημιά...
Πόσες τέτοιες ιστορίες!!!


Εκεί ντύθηκε νύφη η Φουλη,και έφυγε για το δικό της σπιτικό φορτωμένη με τα προικιά, και γεμάτη όνειρα για την καινούργια της ζωή ...
Εκεί έτρεξα 24 χρόνων πια, ένα βράδυ του Οκτώβρης , σαν κακός αγγελιοφόρος να ανακοινώσω στην μόνη και ανυποψίαστη μάνα τα μαντάτα ότι ο 22χρόνος γιος της χάθηκε, θύμα τροχαίου με την
καινούργια του μηχανή, κάπου στην λεωφόρο Σαλαμίνος στον Πειραιά..
Μόνη μετά από 5 παιδιά σε ένα θεόρατο σπίτι δεν θα μπορούσα να το πω τηλεφωνικά, ο μικρός έλειπε στην Ολλανδία, η μεγαλη δούλευε, η πιο μικρή και αυτή παντρεμένη εκείνος αρραβωνιασμένος στον Πειραιά, και ο πατέρας για δουλειά στην Πάρο...
Μέχρι τώρα με θεωρεί αγγελιοφόρο κακών ειδήσεων....
Και εκεί παίχτηκε η τελευταία πράξη του δράματος, όταν φέραν το άψυχο κορμάκι του να το ξαγρυπνίσουμε,με το σπίτι γεμάτο συγγενείς και φίλους......
Αναμνήσεις καλές και κακές δεμένες με την ιστορία αυτού του σπιτιού,που σαν παλιό αρχοντικό (κάπου σε ψηφιδωτό γράφει 1868) ποιος ξέρει τι άλλο έχουν δει οι τοίχοι του, πόσες χαρές και
πόσες λύπες....



Κάθε φορά που ταξιδεύουμε για Πειραιά το καμαρώνουμε από το καραβι,κάντε κλικ στη φώτο, είναι το άσπρο ψηλό πάνω από το fouli!!!
Αυτό το σπίτι αγοράστηκε κατόπιν από έναν φαρμακοβιομήχανο το έχει ανακαινίσει και το χρησιμοποιεί σαν εξοχικό...
Όταν πουλιόταν τα λεφτά ήταν πολύ λίγα, αλλά για την επισκευή του μιας και ήταν διατηρητέο, χρειαζόντουσαν πάρα πολλά εκατομμύρια τότε ...
Οι φωτογραφίες δείχνουν το σπίτι στην τωρινή του κατάσταση εξωτερικά παραμένει όπως παλιά,με πιο καθαρά τα μάρμαρα στους τοίχους και φυσικά με καινούργια μπατζούρια.....
Περισσότερες αναμνήσεις από τη Ζουζου τσίμπα το
Στη μουσική μας παρέα,δεν θα μπορούσα να παραλείψω!!!
Animals - house of the rising sun 

63 σχόλια:

αντωνης είπε...

Ειχα διαβασει παλιοτερα μια παρομοια αναρτηση στο blog της Ζουζου, μου αρεσαν εξισου και τα δυο κειμενα.

Μου εκανε βεβαια εντυπωση που σκαρφαλωνες για ν' ανεβεις σε κεινο το παραθυρο τοσο ψηλα!!!

Καλησπερα!
:)

ria είπε...

υπέροχες αναμνήσεις φούλη, υπέροχες!

λυπάμαι για τον αδερφό σου...

ρε θηρίο, σκαρφάλωνες να ανέβεις ή να κατέβεις;;; και μετά πως έμπαινες στο σπίτι;

Kος Μηδενικός είπε...

Τι όμορφο σπίτι! Από αυτά τα ιδανικά σπίτια που όλοι θα θέλαμε να μέναμε!

manetarius είπε...

Ουφ... κομμάτια μ' έκανες με τον αδερφό σου... γαμώτο..

Hfaistiwnas είπε...

Τέλειο σπίτι.. πενέμορφες φωτό..
και σίγουρα ωραίες οι αναμνήσεις.. και οι πιο χαρούμενες και οι άλλες οι λυπημένες..

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Μακάρι και τα σημερινά παιδιά να μπορέσουν να φτιάξουν τέτοιες αναμνήσεις, για να διηγούνται όταν μεγαλώσουν!
Το νησί σου ήταν πάντα μες την καρδιά μου, ειδικά αυτή η εικόνα, όταν έρχεσαι με το βαπόρι.
Έτσι αδικοχαμένο πήγε και το δικό μου πατρικό, αλλά από βαπόρι δεν φαίνονταν!
Καλό βράδυ!

D.Angel είπε...

Νομίζω πως το είχα διαβάσει!
Οσο πόνο κι αν κρύβει η ανάρτηση αυτή
να ξέρεις πως σε ζηλεύω!
Ναι, ζηλεύω
Είστε μια αγαπημένη οικογένεια
γεμάτη ανθρωπιά και μπέσα!
Και σας αγαπώ πολύ!
Φιλιά πολλά γλυκιά μου
Σμουατς

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Χαρά και συγκίνηση.Τις αναμνήσεις δεν πρέπει να τις ξεχνάμε.Ειδικά τις άσχημες...

Καλό σου βράδυ...

Unknown είπε...

Α να χαθείς βραδιάτικα με βούρκωσες και δεν τα μπορώ αυτά!

Κάτι φορές είσαι θεά.

( fortounata) είπε...

πόσες αναμνήσεις κρύβουν τα σπίτια που μεγαλώσαμε.να είσαι καλά μας συγκίνησες.φιλιά.

mariw είπε...

Ένα σπίτι, πολλές ιστορίες! Μακάρι να είχες μόνο ευχάριστες αναμνήσεις από αυτό το υπέροχο σπίτι, αλλά τι να κάνουμε, μέρος τις ζωής μας είναι και τα όμορφα και τα άσχημα!
Καλημέρα.

next_day είπε...

Με συγκίνησες πρωινιάτικο βρε Φούλη μου...
Είναι υπέροχο που έχεις τόσες αναμνήσεις και μια τόσο αγαπημένη οικογένεια!
Καλημέρες!

Skouliki είπε...

τελικα αυτα ειναι που αξιζουν με το χρονο
οι αναμνησεις

οταν ημουν μικρη ειχα χουι να ανεβαινω σε δεντρα τοσο πολυ δε που η μανα μου με πηγε σε γιατρο να το ερευνησει
αχαχαχ

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ αντωνης
Ναι αντωνη μου εχω βάλει λινκ, κάτω κάτω!!
Ήμουνα πέτσινο παιδάκι,τώρα που το βλέπω σκιάζομαι!!νιάτα παιδί μου, νιάτα!!!
Καλημέρα....

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ ria
Συγκεκριμένα έβγαινα από την πόρτα αθόρυβα,αλλά επειδή το κλειδί ήταν ένα, και πάντα από πίσω δεν μπορούσα να μπω από εκεί, οποτε σκαρφάλωνα από τη σιδεριά του παραθύρου στο μπαλκόνι!!!
Σ ευχαριστώ Ρια μου,άσχημη εμπειρία!!
Καλημέρα...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Zero Point
Καλώς ήρθες ;-)
Κάθε φορά που περνάω από εκεί το χαζεύω!!και ο καινούργιος ιδιοκτήτης το έφτιαξε τέλειο!!!
Καλημέρα....

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ manetarius
Λυπάμαι κοριτσάρα μου!! αυτό είναι μες τη ζωή, και δυστυχώς τα βιώσαμε πολύ νωρίς με πολύ άσχημο τρόπο!!
Καλημέρα πολλά φιλιά...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Hfaistiwnas
Απ όλα έχει ο μπαξές για το κάθε σπιτικό!!
Και χαρές και λύπες, εύχομαι μόνο οι χαρές να είναι περισσότερες για όλους...
πολλά φιλιά καλημέρα...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ
Όλοι κάτι θα έχουν,άνθρωποι χωρίς αναμνήσεις δεν έχουν ζωή!!
Καλημέρα

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ D.Angel
Ναι το είχες διαβάσει από την αφήγηση τής ζουζους
και από την δική της ματιά!!
Να είσαι καλά καλημέρα...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Ιωάννης
Και να θέλεις δεν ξεχνάς!!!
Τι έπαθες εσύ κόλλησες στο λιονταράκι; δεν εχεις έμπνευση;
Καλημέρα γράψε κάτι!!

Και λοιπόν;E allora? είπε...

κι εγώ θυμάμαι την ανάρτηση της Ζουζους.Οι αναμνήσεις μια ζωης που μένουν χαραγμένες.

την καλημέρα αγγελιοφόρε όλως των ειδήσεων γιατί είμαι σίγουρη ότι έφερες πολλές καλές ειδήσεις :)

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ bear
Χαχα γουστάρω σκατοάρκουδο σε γείωσα;
Είμαι θεά!! που να με δεις και από κοντά!! χαχα
καλέ η πολύ δουλειά τρώει το αρκούδι πρόσεχε!!
Πολλά πολλά φιλιά...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ φουρτουνιασμενη ψυχη ( fortounata)
Πόσες ε πόσες!! εύχομαι μόνο οι χαρές να είναι περισσότερες για όλους...
Καλημέρα...

zoyzoy είπε...

Εσυ τα θυμηθηκες ολα μαζι!
Οι φωτο ειναι απιθανες πηγες και στην αυλη ρε θηριο και εβγαλες τοσο κοντινες??
Εμεις ειχαμε παει απογευμα φθινοπωρο και ειναι σκοτεινες!
Τωρα να ζουσαμε εκει οχι τοτε!!

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ mariw
Έτσι είναι , σε αυτό το σπίτι φαντάσου τι έχει παιχτεί από το 1868!!
Καλημέρα φιλιά...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ next_day
Θα θελα να ήμουν το σπίτι και να είχα φωνή, το τι έχει δει δεν μπορώ να διανοηθώ εκατοντάδες χρόνια!!!
Καλημέρα καλό μου...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Skouliki
Τα βλέπεις! αυτή είναι μάνα,εμένα δεν το έψαξε χαχα, τώρα κανονικά! μπαινοβγαίνω από πόρτες!!
πολλά φιλιά σκουληκάκι...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Και λοιπόν;E allora?
Ναι αλλά αυτό την σκίασε και θα το θυμάται πάντα!!
Γεια σου Ιταλιδούλα μου,φιλιά...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ zoyzoy
Την Κυριακή πήγα ,σκαρφάλωσα από πίσω, όπως μόνο εγώ ξέρω και έβγαλα πολλές!! που να δεις τα κοτέτσια!!! αφού έφυγα βγήκε μια γυναίκα και πότιζε, στο τσακ πρόλαβα!!!
Ναι να ζούσαμε εκεί τώρα, και όπως είναι!!!
Αχ ρε πατέρα!!!
μετανάστευσες;που είσαι;

DaisyCrazy είπε...

Αχ Φούλη μου λατρεμένο τραγούδι μας έβαλες σήμερα :)

Τι πανέμορφο σπίτι σε φιλοξένησε για τόσα χρόνια! Κρίμα να μην κατοικείς ακόμα εκεί. Δεν μπειράζει όμως γιατί έχεις τις αναμνήσεις σου που 'ναι ολόδικες σου.

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Μία χαρά είναι ο Σίμπα προς το παρόν.

Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον...

VAD είπε...

Είχα διαβάσει και τη νοσταλγική αναρτηση της zoyzoy,σας καταλαβαινω,πολύ περισσότερο γιατί κρατώ νοσταλγικά αναμνησεις από τα σπίτια της παιδικής ηλικίας...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ DaisyCrazy
Τραγούδι! αφιερωμένο!!!
Θα θελα να έμενα ακόμα,μόνο που η θάλασσα είναι ένα βήμα φτάνει!!!
Καλησπέρα φιλιά...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Ιωάννης
Φίλε μου εσύ ξέρεις....
;-) καλό βράδυ...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ VAD
Αναμνήσεις παιδικής ανεμελιάς!!
Καλό βράδυ...

Unknown είπε...

χαχαχα κοντεύω να τελειώσω Φούλη μου! Και μετά μπορεί και να έρθω Σύρρα.

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ bear
Έτσι εεε!! πότε με το καλό;
Σάββατο ανεβαίνω Πειραιά,πάω να δω την κόρη!! γειαααααα

gnostosagnostos είπε...

αυτο με τον αδελφο σου με εσκισε....
μου αρεσε ο πατερας σου που τα παρατησε ολα και πηγε στην συρο να συνεχισει την δουλεια του παρα τα παιδια και ολα τα αλλα

Ανώνυμος είπε...

Αχ βρε Φούλη μου, στο έχω ξαναπεί έχουμε πολλά κοινά.
Χαμένα αδέρφια....
:(

Αλλά ας ανέβουμε λίγο!
Αποφάσισα να σε λέω από εδώ και στο εξής catwoman, μόνο αυτή σκαρφαλώνει τόσο ψηλά!

Σε επόμενη ανάρτηση να μας εκθέσεις τα προικιά σου!

Ελπίζω να σβήστηκε η απουσία, δεν θα έπαιρνα με τίποτα, απλώς είχα δουλειές αυτές τις μέρες!
Θα στα πω από κοντά

Φιλιά

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ γνωστος αγνωστος
Λυπάμαι!! άμα εχεις οικογένεια με 5 παιδιά, θέλει γέμισμα η καρσαρόλα!!
Καλό ΠΣΚ φιλιά...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Coula
Εντάξει νονά!! ξέρεις δεν θα ανέβω τελικά, ίσως αργότερα!!
Την απουσία την έσβησα, αλλά να μην επαναληφθεί!!
Καλό ΠΣΚ φιλιά πολλά....

moutro είπε...

Γεια σου Φούλη, απίστευτο ταξίδι το κείμενό σου και πανέμορφο σπίτι. Καλώς ή κακώς οι αναμνήσεις πάντα είναι ανάμεικτες... Καλό σκ

Thalassenia είπε...

Τότε είναι πλούσια η ζωή μας, όταν είναι γεμάτη αναμνήσεις.
Ωραία ξενάγηση μας έκανες στο αρχοντικό πατρικό σου.
Κι εσύ τσαχπίνα όμως, να σκαρφαλώνεις στα ψηλά!!!

Φιλιά θαλασσένια.

Ianos είπε...

φουλη μου ...
Τι ομορφο ταξιδι στις αναμνησεις σου ηταν αυτο...
Ευχαριστω για την ξεναγηση...Φιλια....

Ανώνυμος είπε...

Όποτε έρθεις ρίξε ειδοποίηση!

Δε κοιμάσαι;

Unknown είπε...

Καλημέρα. Ωραίο σπίτι, ωραίο κείμενο, γεμάτο συναισθηματισμό, νοσταλγία και τόσες αναμνήσεις.
Θα ξαναπεράσω σε πρώτη ευκαιρία για παλιότερα κείμενα. Ας είναι καλά η Cούλα μας που μάνοιξε τα μάτια να σε βρώ.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Κωστής.

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ m o u t r o
Καλώς ήρθες στο γατόσπιτο,ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!
Καλό ΣΚ να περάσεις...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Thalassenia
Αναμνήσεις παιδικές, και εφηβείας!!!
Ήμουνα καλόπαιδο τι να λέμε!!
Καλησπέρα, καλό ΣΚ....

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Iανος
Το εχεις δει το σπίτι; στο δρόμο μετά τον άγιο Νικόλαο,κοντά στον ξενώνα Βούρλη...
Ευχαριστώ,πολλά φιλιά με ένα καλό ΣΚ...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Coula
ΟΚ ;-) Φιλιά...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Naturedigital
Καλώς ήρθες λουκουμάκι να κεράσω;
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,η Κούλα είναι αποθέωση!!
Καλό Σκ και σε σένα ευχαριστώ....

Σταλαγματιά είπε...

Σε νιώθω απόλυτα,
ως παιδί των μετακομίσεων το συναίσθημα αυτό το νιώθω συχνά και είναι πάντα το ίδιο έντονο :))

Γλυκιά μου Φούλη συγνώμη που λείπω!
Είναι που ο υπολογιστής δεν με έλκει πια καθόλου να τον ανοίξω :))

Μου λείπετε πολύ πολύ!

sCaTterBraiN είπε...

πολύ όμορφο σπίτι, πολύ όμορφη και συγκινητική ανάρτηση. καλημέρα!

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Σταλαγματιά
Θα σε μαλώσω ασχολήσου με το νινί,είναι η καλύτερη εμπειρία!!
Φιλιά πολλά πολλά

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ sCaTterBraiN
Ευχαριστώ φιλε μου!! είσαι όμως σίγουρος ότι 5,25μμ είναι πρωί; μάλλον τότε ξύπνησες εεεεε; τότε καλό μεσημέρι!!

mahler76 είπε...

πραγματικά ένα σπίτι γεμάτο αναμνήσεις. Μακάρι να υπήρχαν μόνον οι καλές...
καλή σου μέρα Φούλη μου

mahler76 είπε...

η Ζουζού είναι αδερφούλα σου?

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ mahler76
Ναι μαλεράκο μου ετσι είναι,για πες πως το βλέπεις σαν ειδικός,υπάρχει από το 1868!!!
Και η Ζουζου είναι η πιο μικρή κατά ένα χρόνο αδελφή μου!!!

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ mahler76
Καλό βράδυ γατούλι!!!!
;-)

Αμερικλάνος είπε...

Είπα και εγώ, αφού το θυμάμαι το σπίτι από τη zoyzoy, μας δουλεύουν κανονικά?? Δεν το'ξερα ότι είστε αδερφές!

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Αμερικλάνος
Εσύ πάλι το κακό και πονηρό στο μυαλό σου πα πα!!!
Καλώς μας ήρθες πάλι!!

metalmaniagreek είπε...

POIO KATO EINAI ENA MPARAKI AN 8IMAME KALA TO BEST?
TOULAXISTON TOTE POU EKANA EGO STH SYRA
KALHSPERA