Ξημέρωμα Τρίτης στην πρωτεύουσα, τον ύπνο μου διακόπτει το ουρλιαχτό ενός ασθενοφόρου που τρέχει στην Γ. Λαμπράκη...τι να έγινε άραγε;;
Τέτοιοι ήχοι σπάνια αναστατώνουν την ηρεμία του νησιού μας.
Το μυαλό κάνει ανασκαφές σε θύμησες παλιές αλλά όχι ξεχασμένες..
Ήταν 22 ετών, μόλις είχε απολυθεί, Μαυροσκούφης στην Αυλώνα,προστάτης πολύτεκνης
οικογένειας..
Μια δουλειά που μόλις είχε πιάσει,μια μηχανή που μόλις είχε αγοράσει, και όνειρα πολλά με το κορίτσι, να ανοίξουν το δικό τους σπιτικό...
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου βραδάκι, μια βόλτα με την καινούργια μηχανή ήταν ότι ήθελε, όχι ότι έπρεπε..
Ένα καταραμένο τηλ διακόπτει τον ύπνο για να μου ανακοινωθεί στο νησί από το κορίτσι του, "είχαμε πάρει μηχανή",και........."πέσαμε"..."ο αδελφός σου πέθανε"....
Κάπου στην Πειραιώς- Σαλαμίνιος, έκανε το μοιραίο λάθος να εμπιστευτεί τη ζωή του στα χέρια της άπειρης Κουκλάρας όπως την έλεγε καμαρώνοντας από αγάπη,το γκάζι και το φρένο συνωμότησαν με την απειρία της μικρής και του λεωφορείου που πέρναγε αντίθετα εκείνη την ώρα .....
Ένα βράδυ που νόμιζες ότι κράτησε χρόνια,θλίψη,πόνος,σαστιμάρα,οι δείκτες του ρολογιού να παίζουν το δικό τους παιχνίδι
Την επόμενη, ο Πατέρας ταξιδεύοντας από το νησί μην ξέροντας τι θα συναντήσει στην πρωτεύουσα, του ανακοινώθηκε από το αστυνομικό τμήμα, "κυριε Μ..... ο γιος σου ήταν επιβάτης"
Η ζωή άλλαξε για όλους,εκείνο το μοιραίο βράδυ,και πήρε πολλή μαζί εκτός από τα νιάτα των 22 χρόνων..
Η κληρονομιά εξ αδιαίρετου στα 6 η άθικτη μηχανή,και ένα εισιτήριο στον μικρότερο κατά ένα χρόνο αδελφό, να υπηρετήσει και αυτός προστάτης πολύτεκνης οικογένειας...
Στο Σήμερα...τι να έγινε άραγε; ποια μάννα κλαίει....
Εύχομαι να ήταν οι σειρήνες ενός ασθενοφόρου που έτρεχαν ουρλιάζοντας να φέρουν ένα παιδί στον κόσμο..
Η ζωή συνεχίζετε με όλες τις αντιξοότητες,γινόμαστε ποιο δυνατοί να αντιμετωπίσουμε τα πάντα, αγάπη,πόνος,χαρά, λύπη,απογοητεύσεις,έρωτες δάκρυα, είναι η ζωή μας και προχωράμε μπροστά...
Το σίγουρο είναι "ότι δώσεις θα πάρεις"....
Συγχωρέστε μου το ψυχοπλάκωμα μα είχα ανάγκη να το πω... αυτό..... και άλλα πολλά..
Κλείνεις τα μάτια
να περάσει λίγο ο χρόνος
του φεγγαριού το χρώμα
πως θα δεις;
Πάρε ανάσα βαθιά
και μη γυρνάς τη πλάτη
κανε μια ευχή
για να γλυκάνει το όνειρο
Ξέρεις η αλήθεια μιλά,
και στο σκοτάδι
φως θα δεις
Στον παράδεισο είναι πάντα μέρα,
και τα δάκρυα πίσω δεν γυρνούν
Μην ακολουθείς κάτι
που δεν μπορείς να αγγίξεις
Γιατί η αγάπη δεν χωρά
σε μια λέξη...
Δ Μαλούσης
Ακούμε:Led Zeppelin - Stairway to Heaven
42 σχόλια:
Αυτές οι σειρήνες είναι ανατριχιαστικές ειδικά το βράδυ. Φυσικά στην Αθήνα είναι συνηθισμένες. Όταν έμενα στον Ν.Κόσμο κοντά στη στάση Συγγρού-Φιξ τις άκουγα όλο το βράδυ σαν τον ήχο των κυμμάτων.. τόσο φυσικό ήταν το άκουσμα τους.
Εδώ στην Κύπρο τις ακούμε αρκετά συχνά αλλά σίγουρα όχι με τη συχνότητα που τις άκουγα στην Αθήνα.
Έχω ακούσει και παράπονα από κόσμο ότι τις βάζουν χωρίς να χρειάζονται για να περνούν γρήγορα... Τι να πω; Μακάρι όντως να τις βάζουν αχρειάστα.
Σίγουρα πάντως δε θυμίζουν ποτέ κάτι καλό.
Ελπίζω κι εγώ αυτές που άκουσες να ήταν για να σωθεί κάποιος.. αν και συνήθως όταν υπάρχει πιθανότητα σωτηρίας μπαίνουν, αλλιώς σωπαίνουν.
Φιλιά Φούλη μου!
Αν το blog μας δε φιλοξενήσει τις λύπες, τις χαρές μας, ποιος ο λόγος ύπαρξης;
Τρέμω, Φούλη μου κάθε μέρα για τον μικρότερο μου γιο που κυκλοφορεί με μηχανή...
Ας μη μαυρίσουμε άλλο τις καρδιές μας με περασμένους πόνους...το τώρα μας, σε άλλα σίγουρα πιο όμορφα, μας προτρέπει, έτσι δεν είναι;
ΑΦιλάκια χιονισμένα!!!
όπως τα λέει η DaisyCrazy, όταν ήμουνα αθήνα τα είχα συνηθίσει, τώρα κύπρο είν' αλλιώς...
κάθε φορά που ακούω ασθενοφόρο σκέφτουμαι ποιος γονιός, παιδί, παππούς, φίλος θα κλαίει τώρα το ασθενοφόρο...
υ.γ. εγώ δυστυχώς όταν είχα κάποιο παρόμοιο περιστατικό στην οικογένεια το έμαθα με τηλεφώνημα γιατί ήμουνα αθήνα....
υ.γ.2 να τα λες, γιατί εμείς εδώ είμαστε... :)
πόσες φορές δεν έχω ακούσει σειρήνα ή έχω δεί ασθενοφόρο και δεν έχω βουρκώσει σκεπτόμενος παλαιούς αλλά αξέχαστους χαμούς :(
ένα ασθενοφόρο...που ίσως το άκουσα εκείνη τη μέρα...ίσως όχι...έτρεχε να προλάβει...μα δε πρόλαβε...η φίλη μου...
Σ ένα ασθενοφόρο ο σύζυγος...σε ένα άλλο εγώ...σκέψεις... όχι για τον εαυτό μου...μα για το ασθενοφόρο που ούρλιαζε μπροστά...για τους άλλους που θα έτρεχαν μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα...ένα ασθενοφόρο για τον πατέρα...ένα άλλο για τη μάνα...άστα Φούλη μου πολλά ασθενοφόρα...και κάθε που το ακούω...πάντα μια προσευχή...μια ευχή γι αυτούς που είναι μέσα μα και για τους άλλους που θα τρέξουν ξωπίσω...
Λυπάμαι πάρα πολύ..
Οταν σου μίλησα για την απέχθειά μου στα δίκυκλα, εσύ αντέδρασες!
Σκέψου τι αγάπη έχεις σ'αυτούς τους "σατανάδες" παρ'όλο που έχεις δικό σου θύμα εξακολουθείς να τις καβαλάς και να προβάλλεις την χρηστικότητά τους!
Αν μπορούσα να γίνω υπουργός συγκοινωνιών θα απαγόρευα την κίνηση όλων των δίκυκλων! ΟΛΩΝ!!!
Ασε που μου πετάγονται ξαφνικά στα δεξιά σαν τα διαόλια..!
Τρέμω στην περίπτωση που δεν θα προσέξω, δεν θα προλάβω να δω ότι μου ξεπετάχτηκε και θα το χτυπήσω άθελά μου...Τρέμω με τα διαόλια που καβαλάτε και τρέχετε!
Πόσοι δεν έχουν μια τέτοια θύμηση που όσα και αν λέμε, μόνο άν συμβεί αντιλαμβάνεσαι τα λόγια.
Στις 29 του μήνα κλείνει ένα χρόνο ο ανηψιός μου που ήταν τυχερός.... αλλά ακόμα παιδεύεται.
Ας προσέχουμε όλοι, μόνο αυτό έχω να πω.
ΦΟΥΛΗ....πόσα περιστατικά.... πάρα πολλα ..και δυστηχώς νομίζεις ότι είναι... καρπόν...τό τέλος ίδιο ...πάντα..μονο η περιπτώσεις αλλαζουν... ένα τέτοιο περιστατικό στο κοντινό μου περιβάλον ...και η μάνα να λέει......
Θα ξανάρθεις μόλις νυχτώσει
και τ όνειρο την αλήθεια θα σώσει
Θά μαι κοντά σου
μόνο εκεί σε βλέπω παιδί μου
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς στην ψυχή μου ,
με τα φτερά σου..............
φιλιά
Ο ήχος του τρόμου είναι αυτές οι σειρήνες. Κάθε μέρα περνάνε από το σπίτι μου και έχω ένα σφίξιμο στο στομάχι.
Το χειρότερο που έζησα ήταν με το ατύχημα των μαθητών στα Τέμπη.
Ατέλειωτα ασθενοφόρα και σειρήνες. Ούτε στον πόλεμο τόσα αθώα θύματα.
Καλό σου βράδυ Φούλη μου.
Φιλιά.
τελικά όλοι έχουμε κάτι να μας θυμίζει αυτοί οι ήχοι, αυτές οι φωνές
ας προσέχουμε ρε παιδιά, μόλις γύρισα από ένα διήμερο στο βουνο με χιονια
ένα σου λέω φουλη , είχαμε αγιο
και ευχαριστώ το θεο.
Ο πόνος είναι για να τον μοιράζεσαι...
Γιατί έτσι τον απαλύνεις...
Κυνοφιλιά...
μου πάτησες τον κάλο.....και πονω..αλλά δεν φταίς εσύ..η τύχη η μοίρα κάτι....οχι εσύ..εμείς μείναμε εδώ να τους θυμόμαστε....
ο αδελφός μου πριν χρόνια 21 ετων..μας έφυγε....εδω και αρκετό καιρό....μας βλέπει με τους άλλους απο εκεί ψηλά.....σορρυ γατούλα..
νιαουυ....νιαουυυυυ.....
αμ γιαυτό είχες τις μαύρες εσύ τέτοιες μέρες!
σόρυ ρε φουλάρα που σου τη λέγαμε...
κουράγιο και ας πέρασαν τόσα χρόνια!
............
φιλιά πολλά ρε φιλενάδα
@ DaisyCrazy
Πάντα ένας τέτοιος ήχος προκαλεί ανησυχία και εδώ στην πρωτεύουσα είναι πολύ συχνός...
καλημέρα σου
@ Άιναφετς
Όπως τα λες είναι,μα κάνοντας μια βόλτα σε αγαπημένα μπλογκς βλέπεις περισσότερο θλίψη και μελαγχολία...
σημεία των καιρών δυστυχώς...
Καλή σου μέρα
@ Nonis
Φίλε μου για αρκετό καιρό ο ήχος του τηλ με αναστάτωνε...
Εύχομαι μόνο καλές ειδήσεις από δω και πέρα,θα τα λέω, σε ευχαριστώ
@ mahler76
Τελικά βλέπω ότι όλοι κάτι δυσάρεστο έχουμε να θυμόμαστε..
Καλημέρα αγαπημένε μου γατούλι
@ ElenaG
Συγχώρα με για τις δυσάρεστες αναμνήσεις που σου ξύπνησα..
καλημέρα
@ Hfaistiwnas
Το ξέρω ΗΦ μου και σε ευχαριστώ...
Τα φιλιά μου
@ kariatida62
Αγάπη μου με αυτό το σκεπτικό θα είχαμε "πετάξει" πολλά πράγματα απο τη ζωή μας...
Δικαίως σε φοβίζουν δεν λέω...
καλημέρα
@ Thalassenia
Περαστικά στο παιδί, γερο και δυνατό να είναι..
καλημέρα
@ Ρουλα Σμαραγδενια
Δεν υπάρχει χειρότερο από τον πόνο μιας μαννας στο χαμό του παιδιού της. Το βλέπω καθημερινά στα μάτια της δικής μου,όσα χρόνια και αν περάσουν δεν ξεχνιέται...
τα φιλιά μου
@ Venus on fire
Δεν θέλω ούτε να το φανταστώ αυτό που περιγράφεις,πέρασα από εκεί και πάγωσα στη σκέψη του τι έγινε..
καλημέρα
@ ασωτος γιος
Αυτό βλέπω...δυστυχώς όλοι!
να προσέχεις..
καλημέρα
@ Παπαστρατής Το "Θηρίο
Έτσι είναι φίλε μου, γιαυτό και το κάνω...
φιλιά πολλά
@ homemade
Πφφφφφφφφ και συ;;συχώρα με για πληγές που άνοιξα...θα είναι παρέα εκεί πάνω,θα μας βλέπουν..οι άγγελοι μας
καλημέρα
@ ria
Όλα καλά Ρια μου...ανεβαίνουμε κατεβαίνουμε...ας κάνουμε και αλλιώς!
καλημέρα...
@ D.Angel
Φιλιά πολλά φιλενάδα,δεν κατάφερα να σε δω :-(
Χμμμμ!
Μην σκαλίζεις τις στάχτες!
Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι μπορεί και να'ναι καλύτερα εκεί ψηλά με τους αγγέλους!
Θα'χε αντέξει τόση βρομιά και σαπίλα??
Το νου σου εσύ με τα δίκυκλα!
Η απώλεια,ο θάνατος είναι μία τραγική σημαντική στιγμή στην ζωή μας που θέλει κουράγιο,και επεξεργασία οχι μυαλού μα καρδιάς.Η ανάρτηση σου ανακάλεσε από την μνήμη μου προσωπικό βίωμα τον χαμό αγαπημένου φίλου με μηχανή μπρός στα μάτια μου..Το τραγικό είναι ότι μερικές φορές περνάνε αυτές οι εικόνες κινηματογραφικά από το μυαλό μου το χθές γίνεται σήμερα και ξαναζώ την απώλεια,τον τρόπο της απώλειας.Τροφή για σκέψη και προβληματισμό η ανάρτησή σου αυτή,για να μας θυμίζει την ματαιοδοξία μας,την χαμένη μας ταυτότητα,τον αγώνα του ανθρώπου για την κατάκτηση υλικών αγαθών,ξεχνόντας τά αυτονόητα,την αγάπη,την συντροφικότητα,την καλοσύνη,τον έρωτα,ακόμη κι ένα χαμόγελο.Είμαστε τόσο τρωτοί που ο χρόνος που απαιτείται για να ανοιγοκλείσουμε τα βλέφαρά μας,είναι υπεραρκετός για να γίνει το μοιραίο λάθος.Προσωπικά σ'έυχαριστώ που μοιράστηκες μαζίμας αυτό το βίωμα ψυχής.
@ zoyzoy
Όπως το θέτεις μια χαρά είναι εκεί...να έβλεπες την ματ να με τρέχει στην παραλιακή με το μηχανάκι!!άφοβο το σκατόπαιδο και ένα κρυυυυο.....
@ NOSTOS
Τελικά υπάρχει κάποιος που να μην έχει χάσει δικό του άνθρωπο από το δρεπάνι του μηχανόβιου χάρου!!
Σου θύμισα άσχημα πράγματα να με συγχωρείς μα δεν είμαι μόνο 3 λαλουν και 2 χορεύουν....
καλό βράδυ τα φιλιά μου και στο κορίτσι....
Μη μου ζητάς συγγνώμη καλή μου Φούλη,ζω με αυτές τις θλιβερές στιγμές εδώ και χρόνια,και δεν θέλω να τις ξεχάσω,είναι μέρος της ζωής μου πια.Μπρόστα μου έγινε στα 5 μέτρα,εκείνος με την δική του μηχανή μπροστά,κι εγώ πίσω του με την δική μου..θα μπορούσα να ήμουν εγώ στην θέση του,αν δεν έκοβα από ένστικτο θές,δεν ξέρω γιατί έκοψα ακόμη και σήμερα..
Επιμένω και πάλι μη μου ζητάς συγγνώμη...ανθρώπινα είναι αυτά,το να μοιράζεσαι με ανθρώπους δυσάρεστα συναισθήματα έστω και από εδώ σημαίνει ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο..
Τα φιλιά τα έδωσα ήδη στο κορίτσι,έχεις και τα δικά της και σου ευχόμαστε και οι δύο να έχεις ένα όμορφο βράδυ.
º°❤ Olá, amiga!
°º✿ As sirenes assustam... mas há tanta gente que já se tornou insensível aos dramas alheios.
º° ✿ Boa quinta-feira!
✿⊱╮Beijinhos. Brasil.
@ NOSTOS
Να είμαστε καλά να τους θυμόμαστε...
Καλό βράδυ
@ Magia da Inês
Κούκλα σε ευχαριστώ για την επίσκεψη σου εδώ...
Φιλιά πολλά
ti krima, ti thlivero..
σε δύσκολη μέρα σε πέτυχα!!!
όντως δύσκολο να συνηθίζεις να ζεις χωρίς κάποιον που αγαπάς.. μην τα βάζουμε με τα δίκυκλα.. αν τα χρησιμοποιούμε σωστά, αν οδηγούμε όπως πρέπει και με τον κατάλληλο εξοπλισμό τότε σίγουρα πολλά θα είχαν αποφευχθεί!!
καλώ σε βρήκα!!! καλή Κυριακή!
@ sahler
Δυστυχώς και δεν είναι το πρώτο ούτε και το τελευταίο..
καλώς ήρθες
@ "ζαχαρούλα..
Καλώς ήρθες...αυτή την εποχη όλοι μας είμαστε σε μια δυσκολία μέσα,που την ερμηνεύουμε ποικιλοτρόπως ενώ άλλη είναι η αιτία του "ριξίματος" τες πα...
Δεν τα βάζω με τα δίκυκλα ,είμαι οδηγός μηχανής πάρα πολλά χρόνια,και πριν το συμβάν..
καλό απόγευμα
Δημοσίευση σχολίου