Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Όχι χάνος μάνα μου,ένας ροφός νααααα !!




Στέρεψα μανίτσα μου δεν ξέρω τι να γράψω...
Μπαίνοντας σήμερα στο νέο ποστ της Ζουζους η έκπληξη μου μεγάλη μα και η νοσταλγία των ξέγνοιαστων παιδικών μας χρόνων,συγκινήθηκα από το ποστ και το αναμεταδίδω,η αδελφή έχει έναν ξεχωριστό τρόπο να παρουσιάζει τις ιστορίες, καμιά σχέση με την τρελή εμένα (ποιανού πήρα);
Διάβασε την ιστορία της Ζουζους, μετά συμπληρώνω κάτι μικρο και εγώ με το δικό μου στιλ..


Ζουζου:Όπως έχω γράψει ο πατέρας δύτης επαγγελματίας στα νιάτα του ήταν και η αιτία ν'αγαπήσω και να λατρέψω μαζί του τη θάλασσα.

Διατηρούσε ένα καΐκι 12 μέτρων για τη δουλειά του, πάνω στο οποίο είχε ένα κομπρεσέρ όπου του'δινε την δυνατότητα να προσαρμόζει τα μπλόκια στα λιμάνια που δούλευε.

Όταν δεν είχε δουλειά τις περισσότερες φορές μας έπαιρνε με τη Φούλη (κολαούζους)να τον βοηθούμε στο ψάρεμα.
Εκεί γνώρισα τ'απέραντο γαλάζιο γεύτηκα τις αλμυρές και ιδιαίτερες γεύσεις της θάλασσας.
Είχαμε μάθει να λύνουμε τους κάβους, να κρατάμε το σκαρί στη ρώτα που μας έδειχνε με το τιμόνι.
Όταν έβρισκε το μέρος με το βυθόμετρο που θα'πεφτε μας έκανε νόημα φουντάραμε την άγκυρα δέναμε και ερχόταν εκείνος να ελέγξει αν είχε πιάσει το σίδερο πριν βουτήξει.
Έπεφτε για ψάρεμα και η δική μας δουλειά ήταν να προσέχουμε τα λάστιχα που του μετέφεραν τον αέρα να μην κάνουν βερίνες(στρίψουν) και του κόψουν την παροχή.
11-12χρονα κορίτσια είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική ήταν η θέση μας αυτή, για την ασφάλεια του πατέρα.
Ξέραμε τα παραγγέλματα στα μαρκούτσια, ένα τράβηγμα στο λάστιχο ήταν να μολάρουμε για να κατέβει πιο κάτω, με 2 θα'πρεπε να μαζέψουμε γιατί ήταν λάσκα και τον εμπόδιζαν.
Θα'πρεπε να τα νετάρουμε συνέχεια και να κρατάμε τα μπόσικα σε μια σωστή απόσταση ώστε να μπορεί να κινείται άνετα.
Οση ώρα ήταν κάτω απ'το νερό δεν χωρούσαν παιχνίδια και χαζέματα, τα μάτια μας 14και των δύο στα λάστιχα στο σίδερο να μην ξεσύρει και φύγουμε απ'τα σημάδια μας.
Θα'πρεπε να'χαμε και το βαρόμετρο το νού μας να βάλουμε το καΐκι μπροστά σε περίπτωση που η πίεση έπεφταν κάτω από το όριο.

Ο πατέρας στο καΐκι ζυγίζει ένα ροφό του γάλακτος.!

Πολλές φορές όταν αργούσε ν'ανέβει ήμουν έντρομη πάνω απ'τις μπουρμπουλήθρες μη τυχόν από λάθος χειρισμό δικό μου συμβεί το μυραίο, ο φόβος και η ευθύνη μας δεν άφηνε περιθώρια για λάθη.
Όταν βλέπαμε τη μαύρη σιλουέτα του πατέρα να ξεχωρίζει στα νερά μια ανακούφιση νιώθαμε και οι 2.Προσπαθούσαμε να διακρίνουμε τα ψάρια που έφερνε μαζί του.
Με τους θησαυρούς της, τα δώρα μας ήταν τα όστρακα που έβγαζε και τρέχαμε να τα γευτούμε φρέσκα με λεμόνια που πάντα είχαμε μαζί μας. Και όταν πατούσε το κατάστρωμα ρίχναμε καμιά βουτιά και'μεις να δροσιστούμε και να χαρούμε τα νερά της ξένοιαστες.

Παλιότερα μ'ενα ροφό και θέα τη πλατεία!

Μια απ'τις πολλές φορές που τον συνοδεύαμε έβγαλε ένα ροφό 28κιλά, το ίδιο βάρος πρέπει να'χε με μας!
Τον κοιτούσαμε από μακριά αλλά μια δυσοσμία μας απομάκρυνε ακόμα περισσότερο.
Οταν το'παμε του πατέρα μας αποδοκίμασε και μας είπε να ψάξουμε μην είχαμε αφήσει κανένα ψάρι απ'την προηγούμενη φορά και είχε βρομίσει.
Ξεσηκώσαμε το μισό σκαρί αλλά η δυσωδία επέμενε!
Τότε μας είπε ο πατέρας ότι το ψάρι δεν τον κούρασε καθόλου ήταν κάτω σχεδόν σαν ακούνητο δεν έκανε και ιδιαίτερες προσπάθειες για να κρυφτεί όταν τον είδε αλλά αυτό δεν δικαιολογούσε την άσχημη μυρωδιά που έβγαζε.
Τέλος, άνοιξε το στόμα του και πράγματι η μπόχα έβγαινε απο'κει.Έβαλε το χέρι του μέχρι μέσα στο στόμα και έβγαλε ένα μεγάλο χταπόδι σε αποσύνθεση.
Το ψάρι είχε φάει το μεγάλο χταπόδι και καθώς δεν το'χε καταπιεί είχε δυσφορία που τον εμπόδιζε να κινηθεί !
Του άνοιξε με προσοχή την κοιλιά τον έδεσε στα ρέλια του σκάφους δίπλα στην καρίνα και σ'ολο το ταξίδι τον σέρναμε να μπαίνει και να τον ξεπλένει το κύμα. Στην μπούκα του λιμανιού τον ανέβασε στην κουβέρτα τον είχε κάνει η θάλασσα της ώρας ώστε να τον πουλήσει χωρίς πρόβλημα.
Αξέχαστες θαλασσινές εμπειρίες.

Η δική μου έντονη ανάμνηση:
Σαν φουλη "καλόπαιδο" ένα πρωί έκανα κοπάνα από το σχολείο, βαριόμουν να πάω κοιμόμουν που λες του ξενιάστου όταν ήρθε ο πατέρας..
-Σήκω αφού δεν πήγες σχολείο έχουμε δουλεία σε θέλω για μούτσο,εχω ραντεβού με ένα ροφό...
Δεν με έπαιρνε να αντιδράσω έτσι καβαλήσαμε τη βέσπα και γραμμή για το καΐκι,(που είχε και το όνομά μου, αυτό δεν το είπε η ζουζου μάλλον ζήλευε γιαυτό)..
Βρεθήκαμε στον Καλόγερα (ένας από τους πρώτους κάβους που συναντάς του νησιού ερχόμενος από Πειραιά),η θάλασσα ένα 6αράκι το είχε και όλο ανέβαζε..
-Εδώ είμαστε..
Έτοιμος με τα απαραίτητα αξεσουάρ βουτάει, αμόλαγα εγώ τα λάστιχα μεχρι που τον έχασα από τα μάτια μου,η θάλασσα όλο και φόρτωνε, εγώ όσο αργούσε να τα εχω παιξει μην έπαθε τίποτα, και όλο να κοιτάζω τα λάστιχα,μην έχουν βερίνες...
Αφού η καρδιά μου είχε πάει στην κούλουρη και το σκατό στην κάλτσα νατος και μου κάνει νόημα να μαζεύω τα λάστιχα,ουφφφφφφφφφφφφ
Ανέβηκε επάνω μαζί με ένα μανάρι γύρω στα 25 κιλά,είχε πάει από βραδύς τον χτύπησε και αυτός χώθηκε στην τρύπα του, δεν μπορούσε να τον βγάλει, έτσι την άλλη μέρα μαζί με τον μούτσο του τον κατάφερε... Αχ... αν δεν ήμουν και εγώ!!!

Ακούμε:Φίλιππος Πλιάτσικας - ΘΑΛΑΣΣΑ

38 σχόλια:

λουκρητια είπε...

Ωραιες αναμνησεις,μιας ξενοιαστης εποχης!Τι ευτυχια να εισαι παιδι!

Marouli είπε...

Τι ωραιες αναμνησεις!! Ωστε γι'αυτο λατρευετε τοσο την θαλασσα και οι δυο!! Ποιος τον αγορασε τον ροφο τελικα?

Μαρουλοφιλακια!

Thalassenia είπε...

Τι λέτε ρε κορίτσια!!!!
Τι συγκινητικές στιγμές ευθύνης και ωριμότητας.
Κάπως έτσι ήταν τότε, τα παιδιά βοηθούσαν στο σπίτι και στη δουλειά του πατέρα όπου ήταν δυνατόν.

Κάπως έτσι έμαθα να οδηγώ στα δώδεκα και όταν ο πατέρας έλειψε για τρεις μήνες, δεκαπεντάχρονο τότε, έκανα ότι χρειαζόταν με το TOYΟTA.
Μπράβο σας!

Unknown είπε...

Αντε ν'αρχίσεις πάλι το ψάρεμα να ερχόμαστε για καμιά ροφόσουπα γιατί δεν μας βλέπω καθόλου καλά

Λόλα είπε...

Κριαρω μου εχεις κανει και μουτσος? Αχαχαχαχα! Εισαι απιστευτη ρε! ;)))

ασωτος γιος είπε...

τι όμορφες μνήμες! και εγώ έκανα σκασιαρχεία και με παίρνε στη βαρκα μας ώσπου έμαθα και τα έκανα κρυφά και πήγαινα μετά μονος μου τα μακροβούτια μου!
α ρε φουλη, εμείς είμαστε φτιαγμένοι από τα ιδια υλικά, οι πατεράδες και οι μανάδες μας μας μεγαλωσαν ξυπολητα, και χωρίς κινητά και λαπ τοπ, έξω στη γειτονια στην αμμουδια, στη βαρκα

Ανώνυμος είπε...

H zoyzoy έχει εναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής. Εσύ είσαι χείμαρρος αγάπη μου!!

Και οι δυο ομως βγάζετε μια γλυκιά μελαγχολία.

Λες να ζήλευε για το ονομα;

Φιλιά πολλά ρε μούτσε αγαπημένε.

:)))

Καλημεραααααα

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Η ζουζου γράφει εξαιρετικά, κυρίως όταν μιλάει για το παρελθόν.

ria είπε...

υπέροχο. υπέροχο.

σαν να ήμουν εκεί!

τι ομορφες ιστορίες είναι αυτές των παιδικών μας χρόνων!

αχ βρε φούλη, πες στη ζουζού, ένα ευχαιριστώ για το ταξίδι που μας έκανε!

zoyzoy είπε...

Καλά το δικό σου λογοτέχνημα ειδικά το κομμάτι με την κάλτσα όλα τα λεφτά.
Μαρή δεν το'γραψα επειδή ζήλευα αν κρατούσες το κανονικό σου θα το'γραφα.

Άλλωστε εγώ περίμενα βαπόρι απ'τον πατέρα να μου χαρίσει τ'ονομά μου.

Στο μεταξύ πήρα το μεσαίο το μακρύ αλλά δεν πειράζει:))

ΠΑΥΛΟ Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

D.Angel είπε...

Διάβασα την ιστορία στη Ζουζού χθες το βράδυ! Ομορφα χρόνια! Καλό μεσημέρι φιλενάδα! Φιλιά πολλά

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ λουκρητια
Αχ πέστα τότε βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε τώρα, πάει!!
Καλό απόγευμα

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Marouli
Γιαυτο Μαρουλάκι και για το λόγο οτι το σπίτι ήταν μια αναπνοή από τη θάλασσα..
Καλέ πας καλά; που να θυμάμαι ποιος..
φιλιά πολλά

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Thalassenia
Άλλα χρόνια τότε ,μην ξεχνάς ότι και το ένα παιδί μεγάλωνε το άλλο,με την έννοια ότι από τη μια παντρεύονταν και γεννούσαν μικρές,από την άλλη τα μεγαλύτερα παιδιά φρόντιζαν τα μικρότερα..
ωραία χρόνια..

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ bear
Θα σε πονέσω
πρώτο δεν υπάρχει πια το καΐκι Φουλη
δεύτερο δεν υπάρχει λέπι οχι ροφός, ο πατερας ήξερε όλες τις ροφότριπες τώρα δεν υπάρχουν ψάρια τετοια..
Αν θες καμιά χανόσουνα οκ
καλό απόγευμα

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Λόλα
Μούτσος είπαμε, μην προσθέσεις κάνα γράμμα...αν και "λάσκα το σκηνή ρε μάγκα" μου είχαν πει τότε...
Φιλιά πολλά κοριτσάρα
Κανε μου αναπάντητη να σε πάρω όποτε θες...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ ασωτος γιος
Άσωτε και λίγα λες, από 14ρων στις διακοπές των σχολίων δουλεύαμε στην πειραϊκή πατραϊκή "ντύνει στολίζει νοικοκυρεύει" μου άρεσαν εκείνα τα χρόνια...τώρα;;

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Coula
Ευχαριστώ ,η ζουζου έχει και μια μόρφωση κούλα μου, εγώ μην τα ξαναλέμε το μυαλό το είχα στις κοπάνες και στο να είμαι η αναρχική της τάξης..όχι μωρέ δεν ζήλευε, περίμενε καράβι με το όνομα της..
Είδες επάγγελμα; πρόσεξε, Μούτσος!! μην μπερδευτείς και προσθέσεις γράμμα!!
καλό απόγευμα

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ ΠΑΥΛΟΣ
Ναι Παύλο μου εγώ εχω ταλέντο στο Παρόν..ειδικά στο πρόσφατο παρόν εκεί που με πιάνουν τα νταλικέρικα μου !!!
Είδες μούτσος η Φουλη!!

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ ria
Και που να ήσουν εκεί... στη δική μου ιστορία, θα γινόταν το στομάχι κοκορέτσι.
τα είδε και σε ευχαριστεί

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ zoyzoy
Εχω τον τρόπο μου χιχι
Κάτσε παραπονιάρα το έχει το βαπόρι είναι στην δεξαμενή περιμένει καθέλκυση,άσε που ψάχνει νονα γιαυτό καθυστερεί, δεν υπάρχουν νονοί σήμερα

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ D.Angel
Ευχαριστώ φιλενάδα
Πρόσθεσα και εγώ την δική μου ιστορία βλέπεις ξύπνησαν ωραίες αναμνήσεις και πως να κρατηθώ...
Φιλιά πολλά

Unknown είπε...

θύμησες..ε....αλλα και εσυ πρώτη...όχι που δεν θα πήγαινες...καπετάνισσα......

ναστε καλά..και οι δύο σας....

mat21 είπε...

όμορφο να είσαι παιδί μάνα!! χαιρομαι να διαβάζω ιστορίες άγνωστες για ένα τόσο γνωστό και αγαπημένο πρόσωπο... να είσαι καλά :)
φιλάκια κ στη Ζουζού μας

Unknown είπε...

Γι αυτό σε αγαπάω. Γιατί είσαι μια ναζιάρα ζηλιαρόγατα. χαχαχα

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ homemade
Ευχαριστώ ,ωραια χρόνια, καλά λες, μάθαμε πολλά ,γίναμε υπεύθυνα άτομα..
Καλό σου βράδυ...

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ mat21
Ωραίο δε λες τίποτα,λύσσαξες να μεγαλώσεις για να με σούρεις μαζί σου, τι κατάλαβες;
Μην μου πεις, η κάθε μια δεν έχει τον τρόπο αφήγησης της;
Έχεις και τα δικά της φιλά,πάτα πάνω στο προφίλ της, και σχολίασε στο ποστ της θα χαρεί πολύ η πάτα στο ζουζου πάνω πάνω..φιλιά πολλά

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ bear
Ναι;; το νου σου ,σα γάτα μπορώ να σε φέρω βόλτα δεν με φοβίζει το μπόι σου...χαχαχα είμαι και φαίνομαι ζηλιαρόγατα
Καλό βράδυ

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΦΟΥΛΗ ΜΟΥ , ΠΕΣ ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ ΖΟΥΖΟΥΝΑΣ!!!!ΚΑΛΑ! Η ΖΟΥΖΟΥ ΠΑΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΨΑΡΕΜΑ...ΕΣΥ;
ΦΙΛΑΚΙΑ!

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Effie's Sweet Home Desig
Εγώ όχι δεν εχω βάρκα ,συνέχισα όμως την δική μου ιστορία, εδώ στο ποστ ...
Καλό βράδυ,ευχαριστώ

marimar είπε...

Φούλη μου, κοπάνα μου'θελες, πήγαινε να προσέχεις τα λάστιχα να μην κάνουνε βερίνες. Εν τω μεταξύ, δεν έχεις βάρκα, αλλά έχεις μηχανάρα. Την είδα ... παρκαρισμένη μπαίνοντας. Και τρόμαξα. Μ' αυτή θα με πας βόλτα; Όχι γλυκιά μου, θα πάω με τη βάρκα της Ζουζούς. Αυτή ξέρει να κουμαντάρει τη μηχανή. Εσύ πατάς γκάζι και απογειώνεσαι.
Λοιπόν όχι δεν θα σχολιάσω εδώ, θα πάω στης Ζουζούς. Σαν να διάβαζα Καββαδία. Τι ωραία που τα περιγράφει τα ναυτικά. Της έπρεπε καράβι όντως.
Να' σται καλά και οι δυο σας. Ήταν ωραίο ταξίδι. Εσύ με πήγες ως το μώλο με τη μηχανή, εκείνη στο απέραντο γαλάζιο με τη βάρκα.
Ωραία, δύσκολα χρόνια, της συνευθύνης στην οικογένεια. Χτίσατε αναμνήσεις βρε κορίτσια, λίγο το'χεις αυτό;

Φιλιά νυχτερινά

Unknown είπε...

Φούλη!!!!!
Φουλάαααακη!!!!!!

Φουλάαααααρα!!!!

Αφού με αγαπάς. Και στο βιντεάκι μας όλοι μπορούν να το δούν αυτό. χεχεχε

http://www.youtube.com/watch?v=g-l2u71sbmc

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Πανέμορφες αναμνήσεις αιλουροειδές μου!!!

Η Θάλασσές μας είναι πανέμορφες. Άμα είσαι και νησιώτης τις αισθάνεαι πιο δικές σου..

Εξαλλου το όμορφο κρύβει και ευθύνες πριν σου επιτρέψει να το απολαύσεις...

Κυνοφιλιά!!!

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ marimar
Ναι σε χάλασε η βόλτα με τη μηχανή,τι μας λες!! να πας, να πας με τη βάρκα και τον Καββαδία εγώ είμαι ροκ αφιερωμένο με αγάπη ελπίζω να σου αρέσει...
Τα φιλιά μου

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ bear
Ναι βρε είσαι η αδυναμία μου..σιγά καλέ θα μα σουρομαδήσεις!!
καλό βράδυ

ΦΟΥΛΗ είπε...

@ Παπαστρατής Το "Θηρίο"
Λατρεία εχω με τη θάλασσα,πόσο μάλλον που ζούμε εδώ και ο πατερας μας έμαθε πολλά!
καλό βράδυ φίλε..

Ianos είπε...

Υπεροχη αφηγηση...υπεροχες αναμνησεις!!! Τα φιλια μου!!!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Iανος
Ευχαριστώ Ιανε να είσαι καλά!!