Ναι,είναι παντού !!

Διαφήμιση, η δυσφήμηση; πες μου εσύ τώρα...

Κάτι ανάλαφρο για σήμερα μιας και δεν αντέχονται με τετοια ζέστη τα σεντόνια,δροσερές εικόνες μέσα και έξω από την θάλασσα.
Κάτσε στην άκρη του βράχου, απόλαυσε καθαρό αέρα και απέραντο γαλάζιο,κάνε βουτιά σαν άλλος Λουγκάνης,η πάρε απλά μάτι...











Καλά να περνάτε!!

Ακούμε:Red Hot Chili Peppers - Under The Bridge

Τα 7 κακά της μοίρας μου...

Τα βάλαμε κάτω με την άλλη, αφου μου τα έχωσε γερά για άλλη μια φορά για τα ίδια και στα ίδια καταλήξαμε!
Απογοήτευση για μια φορά ακομα,πολύ το κούρασα όμως, καιρός να τα πάρω αλλιως, ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και τα μειλς που μου στείλατε.

Με έχωσαν να παίξω πριν καιρό, συγχωράτε με δεν θυμάμαι ποιος, γιατί μπερδεύτηκα με άλλο ένα παιχνιδι, αυτό με τα τραγουδια την μέρα που γεννήθηκα,θα σας απογοητεύσω και δεν θα θελα,τότε δεν τραγούδαγαν μάνα μου, μοιρολόι είχαν!!

Να εξομολογηθώ λέει στους Ιεροδιακόνους (τα 7 κακά της μοίρας μου),μυστικά ήθελα να πω,ναι, τώρα νομίζουν ότι θα βγάλουν λαβράκι,όχι αγάπες μου, τα βαρβάτα δεν τολμάω να τα πω ούτε στη Φουλη ,θα τα πω στο νετ...δεν σφάξανε....

πάμε τώρα...


Από μικρή μου άρεσαν οι καταδύσεις,βλέπεις ο πατέρας δύτης μας έμαθε να μην φοβόμαστε τη θάλασσα,και εγώ σαν αγριοκόριτσο απ'όπου πιο ψηλά έπεφτα,και με το κεφάλι παρακαλώ...
Να βλέπατε την έκφραση των αγοριών..κάποτε έβαλα και στοίχημα να πιάσω σημάδι γύρω στα 12 μέτρα βάθος,δεν το συζητώ κόντεψα να σκάσω αλλά ανέβηκα με άμμο...



Ανυπόμονη..ουυυυυ όταν μου μπει κάτι στο κεφάλι θα τουμπάρω τη γη μέχρι να το φέρω σε πέρας,και επειδή οι δικοί μου άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να με ακολουθούν όποτε μου την καρφώσει,σκάω μεν, χάνω και τον ύπνο μου, αλλά .....

Είμαι παραπονιάρα μέχρι σκασμού,λίγο να μην μου καλομιλήσει ο άλλος το μυαλό μου φτιάχνει σενάρια,και κάθομαι στη γωνία σαν τη μικρή Ελένη που κάθετε και κλαίει..



Την αίσθηση φόβου δεν την θέλω στη ζωή μου,από μικρή αλλάζω πρίζες,φτιάχνω ασφάλειες για τον πίνακα ,ξέρεις, ή με αλουμινόχαρτο, ή με σιρματάκια,βουτάω από ψηλά όπως προ είπα,σκαρφαλώνω οπουδήποτε,έχω οδηγήσει μηχανή μέχρι και 700cc το δίπλωμά μου είναι μέχρι 1100
Δεν έχω αισθανθεί φόβο στην Αθήνα...μπορώ να περπατώ ανέμελα με την τσάντα μου, ή να πάρω ταξί μόνη μου τις μεγάλες ώρες...εύχομαι να μην μου βγει σε κακό..


Δεν θέλω να υποχρεώνομαι σε κανένα και για τίποτα,θέλω να μαθαίνω πράγματα για να τα κάνω μόνη μου..(σκέφτομαι καμιά φορά άλλες γυναίκες, που περιμένουν τον άντρα τους να τις πάει για ψώνια η κάπου τέλος πάντων...δεν υπάρχει......βουτάω τη μηχανή μου και κάνω τα πάντα,μόνη και όποτε θέλω,έχει και ο σύζυγος την ησυχία του...



Όταν με πιάσουν οι μελαγχολίες μου,(μαύρες μου) ονειρεύομαι φάρους..θέλω να μπορούσα να είμαι μόνη σε ένα φάρο που τον χτυπούν τα κύματα στη μέση του πουθενά...
Κατά καιρούς έχω ανεβάσει σχετικά ποστ,οπότε αν βλέπετε τέτοια να ξέρετε ότι είμαι σε μαύρες πλερέζες,στα πατώματα και με ανάλογη μουσική...

Είμαι ανορθόγραφη,μη γελάς σε βλέπω...νάνε καλά ο ορθογραφικός αναλυτής..ένα θέμα με το μσν το έχω γιατί εκεί δεν έχει,αλλά το παλεύω, κάνω πονηριές ,σιγά μη σου πω...

Έχω και άλλα άλλα μην το παρακάνουμε,αρκετά μάθατε...
Τα βαρβάτα θα τα πω την κατάλληλη στιγμή του Αγίου Πέτρου,με ζώνουν τα φίδια, να δούμε θα με αφήσει να περάσω !! αν όχι, φύγαμε για οικείους προορισμούς, σιγά μην κλάψω...



Ακούμε ένα θεσσαλονικιώτικο γρουπάκι: Emerald Sun - Fantasmagoria 09

Αυτή και εγώ,δυο άγνωστες σε ένα σώμα...

Κάτσε έχουμε καιρό να τα πούμε
-Τι θες να πούμε πάλι!!

Δεν ξέρω, μίλα μου επιτέλους εσύ ,ρώτα με,ενδιαφέρσου πανάθεμα σε
-Έχεις κάτι; δεν σε βλέπω καλά;

Ναι,είναι μια από τις μέρες μου,θέλω να τρέξω να φύγω μακριά μα ποιος νοιάζεται ,ούτε εσύ η ίδια,ζεις μέσα μου,με βλέπεις,με ακούς,μα ούτε καν με ξέρεις
-Όταν σε βλέπω ετσι σε φοβάμαι,ξέρω θα σκαρφαλώσεις στο φάρο σου,θα αγναντεύεις την αγριεμένη θάλασσα, και η ματιά σου θα είναι στο κενό,τι σκατά εχεις πάλι;




Έχεις να μου προτείνεις κάτι άλλο;
-Εχω ,μα πρέπει να σου ξεκολλήσω το γαμίδι το μυαλό από θάλασσες και φάρους...εχεις μια καταπληκτική...

Σκάσεεεεεε μην αρχίσεις τα έχω,ξέρω καλά τι εχω, και τι δεν έχει από αυτά πολύς κόσμος εκεί έξω,εε και!! είμαι αχάριστη,άδικη ,αγνώμων, είμαι πολλά που δεν ξέρεις ,δεν βλέπεις,δεν θες να δεις,και φοβλαμαι,ξέρω δεν το περίμενες από μένα, αλλά ναι, φοβάμαι..

- Είσαι ηλίθια , παλουκώσου, κλείσε τα παράθυρα γιατί θα στα χώσω και θα μας ακούσει όλο το νησί,κάτσε,σκάσε και άκου με



Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ

Λέρος...Το νησί της Άρτεμης

Η θάλασσα σμίλεψε με περίσσια τέχνη τα ακρογιάλια της και της χάρισε δαντελωτές ακτές,αμμουδερές παραλίες,απάνεμα λιμάνια και ένα σωρό νησάκια ολόγυρα.
Η φύση την προίκισε με πλούσια βλάστηση και με ευχάριστες εναλλαγές στο τοπίο.
Η ιστορία της έδωσε ένα σημαντικό ρόλο από τα πανάρχαια χρόνια.
Οι άνθρωποι που την κατοίκησαν την σεβάστηκαν και έχτισαν πάνω της κάστρα, μοναστήρια, εκκλησιές και αρχοντικά,σε μια μοναδική αρχιτεκτονική γραμμή.
Ένα νησί με 8,500 κατοίκους στο νοτιοανατολικό άκρο του Αιγαίου στα Δωδεκάνησα,κοντά στην Πάτμο.
Με 53τ χιμ έκταση και με μήκος των ακτών που φτάνει τα 71 χιμ χάρη στον έντονο θαλάσσιο διαμελισμό του.
Σήμερα η Λέρος φαντάζει ένας από τελευταίους μικρούς παραδείσους για τον επισκέπτη που αναζήτα σπάνια κι ανέγγιχτη φυσική ομορφιά.

Μια ομορφιά γαλήνια που ξεκουράζει πνεύμα και αισθήσεις μαζί,σ'ενα περιβάλλον γεμάτο αρμονία, τόσο φιλόξενο που γινετε οικείο από την πρώτη στιγμή.

Σας την προσφέρω,ανακαλύψτε την!!!

























Ακούμε:Paradise - Coldplay

Ζωή στη φορμόλη....

Αυτός
Γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 70 σε μια επαρχιακή πόλη ,τα παιδικά χρόνια σχετικά καλά με όσα προβλήματα μπορούν να υπάρχουν σε μια οικογένεια...
Τα όνειρα πολλά όπως σε κάθε νέο άνθρωπο,μια οικογένεια ,ένα σπιτικό, μια καλή δουλειά, η επαρχία δεν είχε τις δυνατότητες να πραγματοποιηθούν,έτσι αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά του να έρθει στην πρωτεύουσα ..
Μια σχετικά καλή δουλειά,μια σχέση, και η ζωή κυλούσε απλά σταθερά..
Τα χρονια πέρασαν, η σχέση βάλτωσε τελείωσε κατόπιν χάθηκε και η δουλειά,η μόνη διέξοδος για αυτόν ήταν πλέον το ιντερνετ,καθώς η κατάθλιψη , μελαγχολία του είχε γίνει συγκάτοικος..
Έκανε λογαριασμούς σε ότι υπήρχε διαδικτυακά msn,skype,facebook,μπλογκ,κλπ, οι παλιοί
φίλοι χάθηκαν έκανε νέους διαδικτυακούς ,πολλούς φίλους, και μίλαγε, έγραφε, μίλαγε, γέλαγε,έλεγε πάντα μόνο αυτά που ήθελε να πει, περνούσε καλά μα πάντα πίσω από ένα πληκτρολόγιο, μπροστά σε μια οθόνη, κλεισμένος σε 4 τοίχους..
Το ταμείο ανεργίας δεν ήταν αρκετό για πολλά πολλά,καφές έξω, δεν τον ενδιέφερε αρχικά, δεν τον κάλυπτε στη συνέχεια..
Το ενοίκιο να βγαίνει, οι λογαριασμοί ,τσιγάρα, καφές και το ιντερνετ, όλα τα άλλα
σε δεύτερη μοίρα ,το φαγητό, αν ερχόταν η μάνα να μαγειρέψει για 3-4 μέρες καλώς, διαφορετικά η γρήγορη λιγοέξοδη λύση, μακαρόνια...
Κάποτε συνειδητοποίησε ότι δεν πάει άλλο,βγηκε στη γύρα για δουλειά,έτρεχε,έψαχνε, έκανε πολλές προσπάθειες ,γυρνούσε σπίτι κατάκοπος,πτώμα και απογοητευμένος, πάντα η απάντηση ήταν θα, θα σε πάρω τηλ,πέρνα το Σάββατο, και θα, θα , θα ....
Κάποια στιγμή το ταμείο ανεργίας έληξε,άδεια ζωή,άδειο σπίτι, άδειο ψυγείο,το ενοίκιο να τρέχει, η ΔΕΗ απλήρωτη,το τηλ κομμένο με τα επακόλουθα, ιντερνετ φίλοι, επικοινωνία καμιά..
Η δόλια μάνα με ενέσεις προσπαθούσε να σώσει την κατάσταση όσο μπορούσε..
Φαΐ δεν τον ένοιαζε και ας μην έχει,μα ιντερνετ για τις μικρές αγγελίες, για τους φίλους ,τσιγάρα καφές, τον σπιτονοικοκύρη πληρωμένο να μην γκρινιάζει,αυτά επιβαλλόταν να τα έχει τακτοποιημένα,και η δόλια μάνα εκεί,έκανε το μαλλί της σκούπα να μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του παιδιού της..
Οι δουλειές, εκμετάλλευση,λεφτά τίποτα και χωρίς ασφάλεια, έπρεπε κάτι να κάνει ετσι δοκιμάστηκε και δούλεψε σε μερικές, κομμάτια να γίνει επιλογές δεν υπήρχαν το πάλευε, άλλωστε προσωρινό ήταν κάποτε θα του καθόταν μια καλή δουλειά..
Η δουλειά ακόμα αναζητείτε ,το μηνιάτικο από αυτήν που έχει ίσα που του εξασφαλίζει τα τρέχοντα έξοδα,ένσημα ούτε συζήτηση,όνειρα για το μέλλον κομμάτια,προσωπική ζωή καμιά, τα λεφτά δεν φτάνουν ούτε για ένα καφέ έξω,και η δόλια μάνα εκεί βράχος, μα μέχρι πότε!!!



Αυτή
Γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 50, παντρεμένη με δυο παιδιά,από μικρή κοπέλα δούλευε μεχρι που παντρεύτηκε και ηρθαν τα παιδιά,όταν μεγάλωσαν ξαναπήγε στη δουλειά για να συμβάλει στα οικογενειακά έξοδα.
Ξαφνικά μετά από 23 χρονια ένα πρωί βλέπει το γάμο της θρύψαλα..
Τα παιδιά φεύγουν για σπουδές, μένει μόνη με πρόβλημα υγείας,χωρίς δουλειά,χωρίς πόρους ζωής, με την κατάθλιψη, μελαγχολία συγκάτοικο και εδώ..
Μάζεψε τα κομμάτια της και άρχισε να ψάχνει δουλειά,επιβαλλόταν να βρει μια δουλειά, βλέπεις εδώ η δόλια μάνα δεν ζούσε....
Οι απογοητεύσεις από τους ανθρώπους έρχονταν η μια μετά την άλλη με αποτέλεσμα αυτή να κλειστεί ερμητικά στο δικό της αγνό κόσμο.
Το γεμάτο κάποτε γέλια σπίτι τώρα άδειο πλέον την απωθούσε,έπρεπε κάτι να κάνει για να το νιώθει ζεστό οικείο,ήθελε να τα αλλάξει όλα να μην της θυμίζει τίποτα τα 23 χρονια γάμου..
Προσπάθησε με αρκετές στερήσεις να το αλλάξει, έτσι νόμιζε ότι θα λυτρωθεί θα ξεχάσει...
Άλλαξε πολλές δουλειές στα 10 χρόνια χωρισμού,με κόπο και οικονομία αγόρασε ένα σαράβαλο αμαξάκι,για λόγους μετακίνησης και μόνο, και αυτό το κακιασμένο λες και καταλάβαινε ότι πληρώθηκε και πάντα κάτι ζήταγε, λες και το έκανε επίτηδες..
Η ασφαλιστική κάλυψη ήταν γι αυτήν προτεραιότητα,Βρήκε μια δουλειά χωρίς περιθώρια επιλογής ωραρίου και χρημάτων, με αποτέλεσμα η προσωπική ζωή να είναι αποκλεισμένη.

Τα χρόνια κυλούν με το άγχος της εφορίας, των παγίων εξόδων, και πάντα μα πάντα ένα χαρτζιλικάκι στα παιδιά θα το ξεκλέψει, τι και αν δεν μπει καζάνι στη φωτιά,τι και αν δεν έχει παρέα, χρήματα να πάει για ένα καφέ, να την δει ο ενδιαφερόμενος να της πιάσει κουβέντα, να βγουν, να επικοινωνήσει με έναν άνθρωπο,(εδώ το ιντερνετ είναι μόνο για καμιά συνταγή,η ιατρική αναζήτηση).
Ξαφνικά αυτή κατάλαβε ότι η ζωή περνάει και είναι μόνη, με την αγωνία αν θα έχει την επομένη δουλειά, θα προλάβει να βγάλει τη σύνταξή της!!




Το αυτή και το αυτός δεν μου αρέσουν σαν χαρακτηρισμοί, μα τι σημασία θα είχε να τους βάφτιζα Κώστα, Νίκο, Μαρία, Σουζάνα;
θα μπορούσε κάλλιστα να είμαι εγώ η "αυτή",κανείς δεν επιλέγει να παντρευτεί για να χωρίσει και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να φέρει η επόμενη μέρα
Όπως θα μπορούσε στη θεση "αυτού" να είναι τα παιδιά μου...

Αυτός, αυτή, αλλά όχι τα μυστήρια μα τα αληθινά τα χειροπιαστά, δουλειά έχουν μα μόνο δουλειά, ζωή δεν έχουν είναι στην φορμόλη,αυτών καθώς και πολλών γύρω μας...

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς, και σε όλες τις δόλιες μάνες να έχουν οικονομικά "κότσια" να κάνουν τονωτικές ενέσεις!!

Στο mix pod: Χάρις Αλεξίου - Έχει πανσέληνο απόψε.....αφιερωμένο σε αυτήν,γιατί...... ...είναι σκληρό για μια γυναίκα να είναι μόνη...