Τα 7 κακά της μοίρας μου...

Τα βάλαμε κάτω με την άλλη, αφου μου τα έχωσε γερά για άλλη μια φορά για τα ίδια και στα ίδια καταλήξαμε!
Απογοήτευση για μια φορά ακομα,πολύ το κούρασα όμως, καιρός να τα πάρω αλλιως, ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και τα μειλς που μου στείλατε.

Με έχωσαν να παίξω πριν καιρό, συγχωράτε με δεν θυμάμαι ποιος, γιατί μπερδεύτηκα με άλλο ένα παιχνιδι, αυτό με τα τραγουδια την μέρα που γεννήθηκα,θα σας απογοητεύσω και δεν θα θελα,τότε δεν τραγούδαγαν μάνα μου, μοιρολόι είχαν!!

Να εξομολογηθώ λέει στους Ιεροδιακόνους (τα 7 κακά της μοίρας μου),μυστικά ήθελα να πω,ναι, τώρα νομίζουν ότι θα βγάλουν λαβράκι,όχι αγάπες μου, τα βαρβάτα δεν τολμάω να τα πω ούτε στη Φουλη ,θα τα πω στο νετ...δεν σφάξανε....

πάμε τώρα...


Από μικρή μου άρεσαν οι καταδύσεις,βλέπεις ο πατέρας δύτης μας έμαθε να μην φοβόμαστε τη θάλασσα,και εγώ σαν αγριοκόριτσο απ'όπου πιο ψηλά έπεφτα,και με το κεφάλι παρακαλώ...
Να βλέπατε την έκφραση των αγοριών..κάποτε έβαλα και στοίχημα να πιάσω σημάδι γύρω στα 12 μέτρα βάθος,δεν το συζητώ κόντεψα να σκάσω αλλά ανέβηκα με άμμο...



Ανυπόμονη..ουυυυυ όταν μου μπει κάτι στο κεφάλι θα τουμπάρω τη γη μέχρι να το φέρω σε πέρας,και επειδή οι δικοί μου άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να με ακολουθούν όποτε μου την καρφώσει,σκάω μεν, χάνω και τον ύπνο μου, αλλά .....

Είμαι παραπονιάρα μέχρι σκασμού,λίγο να μην μου καλομιλήσει ο άλλος το μυαλό μου φτιάχνει σενάρια,και κάθομαι στη γωνία σαν τη μικρή Ελένη που κάθετε και κλαίει..



Την αίσθηση φόβου δεν την θέλω στη ζωή μου,από μικρή αλλάζω πρίζες,φτιάχνω ασφάλειες για τον πίνακα ,ξέρεις, ή με αλουμινόχαρτο, ή με σιρματάκια,βουτάω από ψηλά όπως προ είπα,σκαρφαλώνω οπουδήποτε,έχω οδηγήσει μηχανή μέχρι και 700cc το δίπλωμά μου είναι μέχρι 1100
Δεν έχω αισθανθεί φόβο στην Αθήνα...μπορώ να περπατώ ανέμελα με την τσάντα μου, ή να πάρω ταξί μόνη μου τις μεγάλες ώρες...εύχομαι να μην μου βγει σε κακό..


Δεν θέλω να υποχρεώνομαι σε κανένα και για τίποτα,θέλω να μαθαίνω πράγματα για να τα κάνω μόνη μου..(σκέφτομαι καμιά φορά άλλες γυναίκες, που περιμένουν τον άντρα τους να τις πάει για ψώνια η κάπου τέλος πάντων...δεν υπάρχει......βουτάω τη μηχανή μου και κάνω τα πάντα,μόνη και όποτε θέλω,έχει και ο σύζυγος την ησυχία του...



Όταν με πιάσουν οι μελαγχολίες μου,(μαύρες μου) ονειρεύομαι φάρους..θέλω να μπορούσα να είμαι μόνη σε ένα φάρο που τον χτυπούν τα κύματα στη μέση του πουθενά...
Κατά καιρούς έχω ανεβάσει σχετικά ποστ,οπότε αν βλέπετε τέτοια να ξέρετε ότι είμαι σε μαύρες πλερέζες,στα πατώματα και με ανάλογη μουσική...

Είμαι ανορθόγραφη,μη γελάς σε βλέπω...νάνε καλά ο ορθογραφικός αναλυτής..ένα θέμα με το μσν το έχω γιατί εκεί δεν έχει,αλλά το παλεύω, κάνω πονηριές ,σιγά μη σου πω...

Έχω και άλλα άλλα μην το παρακάνουμε,αρκετά μάθατε...
Τα βαρβάτα θα τα πω την κατάλληλη στιγμή του Αγίου Πέτρου,με ζώνουν τα φίδια, να δούμε θα με αφήσει να περάσω !! αν όχι, φύγαμε για οικείους προορισμούς, σιγά μην κλάψω...



Ακούμε ένα θεσσαλονικιώτικο γρουπάκι: Emerald Sun - Fantasmagoria 09